အရေ အတွက်တောင် မမှတ်မိတော့ ပါ ဘူး "ကိုရယ်"

 သန်းကြိုင် နဲ့ ထွန်းကျော် တို့နေတဲ့တိုက်ခန်းတွဲကို ညားခါစလင်မယားနှစ်ယောက်ရောက်လာတယ်…။ သန်းကြိုင်အခန်းနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖြစ်ပြီး ထွန်းကျော် နဲ့ကကပ်ရပ်အခန်းဖြစ်သည်…။ သန်းကြိုင် သည်လူပျို လူလွတ်တစ်ကောင်ကြွက်ဖြစ်ပြီးမိန်းမကိစ္စအတော်ရှုပ်သည်…။ ဝင်ငွေကောင်းလေတော့ တစ်ခါတရံသူ့အခန်းမှာပဲ ဖာသည်မတွေခေါ်ခေါ်ပြီးဖာချလေ့ရှိသည်…။ ထွန်းကျော် ကတော့မိန်းမရှိပြီးကလေး ၂ ယောက်အဖေဖြစ်လေတော့ သန်းကြိုင် လောက်မရှုပ်နိုင်…။ သန်းကြိုင် သူနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်အခန်းကိုရောက်လာတဲ့လင်မယား ကိုသေချာလေ့လာနေသည်…။ ယောက်ျားဖြစ်သူက ကုမ္ပဏီတစ်ခုမှာအလုပ်လုပ်ပြီးမိန်းမဖြစ်သူက မူလတန်းပြကျောင်း ဆရာမတစ်ဦးဖြစ်သည်…။ အသက်အားဖြင့် လင်မယားနှစ်ယောက်စလုံး ၂၃ နှစ် ၂၄ နှစ်မျှပင်ရှိအုံးမည်…။ ယောက်ျားနာ မည်က အောင်သီဟ ဖြစ်ပြီးမိန်းမနာမည်က ဖြိုးဖြိုးဝေ ဖြစ်သည်…။ အောင်သီဟ သည်တည်တည်ကြည်ကြည်နေတတ် ပြီးယောက်ျားပီသသလို ဖြိုးဖြိုးဝေ ဟာလည်းရုပ်ရည်ချောမောလှပတဲ့ မိန်းကလေး တစ်ဦးပင်ဖြစ်သည်…။ သန်း ကြိုင် ဖြိုးဖြိုးဝေ စတွေ့ကတည်းက စိတ်ဝင်စားသည်…။ ဖြိုးဖြိုးဝေ သည်ဆံပင်ရှည်ရှည် အရပ်မြင့်မြင့်နဲ့ဖြူဝင်းတဲ့အသား အရေကိုပိုင်ဆိုင်ထားပြီးခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားလှပသည်… လုံးဝန်းသောရွှေရင်နှစ်မွှာမှာ ရင်ပြင်ကျယ်ကျယ်တွင်မို့မောက် နေပြီးတင်ပါးမှာစွင့်ထွားပြီးဘေးကိုပြန့်ကားနေသည်…။ သေးသွယ်သောခါးကြောင့် ဖြိုးဖြိုးဝေ ရဲ့ရင်သားနဲ့တင်ပါးအလှက ပို၍ပေါ်လွင်စေသည်…။ ထိုကဲ့သို့လှပတောင့်တင်းတဲ့ ဖြိုးဖြိုးဝေ ကိုလိုးခွင့်ရဖို့ သန်းကြိုင် နည်းမျိုးစုံစဉ်းစား သည်…။

နှစ်ပတ်လောက်ကြာတော့ အောင်သီဟ နဲ့အတူ သန်းကြိုင် ရယ် ထွန်းကျော် ရယ်သုံးယောက်သားအထုပ်ကိုယ် စီကိုင်ပြီးရောက်လာသည်…။ ” မိန်းမရေ…မိန်းမ…” ” လာပြီကိုရေ…ဪ…ဧည့်သည်တွေလည်းပါလာတာပဲ…လာပါရှင့်…လာပါ…” ” မိန်းမ…ဒါ…ကိုသန်းကြိုင် တဲ့ကိုတို့နဲ့မျက်နှင်ချင်းဆိုင် အခန်းမှာနေတာ…သူက ကိုထွန်းကျော် တဲ့ကိုတို့ခေါင်းရင်းအခန်း မှာနေတယ်…ဒါကကျွန်တော့်မိန်းမ ဖြိုးဖြိုးဝေ တဲ့…မင်္ဂလာဆောင်ပြီးတာတစ်လလောက်ပဲရှိသေးတယ်… မိန်းမရေ…ဒီနေ့အကိုတို့နဲ့မိတ်ဖြစ်ဆွေဖြစ်ဒီနေ့အရက်သောက်ကြမလို့…” ” ရပါတယ်ကိုရယ်…ဖြိုး…နားလည်ပါတယ်…ကိုတို့စားဖို့…ဖြိုး…တစ်ခုခုသွားစီစဉ်လိုက်အုံးမယ်နော်…အကိုတို့ခဏနော် ဖြိုး…စားစရာသွားစီစဉ်လိုက်ဦးမယ်…” ” အားနာစရာကြီးညီမရယ်…အကိုတို့မှာစားစရာပါဝယ်လာပါတယ်…” ဖြိုးဖြိုးဝေ ထိုင်ရာမှ မီးဖိုချောင်ဘက်ထထွက်သွားတော့ နိမ့်တုံမြင့်တုံဖြစ်နေတဲ့ ဖြိုးဖြိုးဝေ ဖင်ကြီးတွေကိုကြည့်ရင်းလီး တောင်လာသည်…။ အတွင်းခံပါလို့သာတော်သေးသည်…။ အတွင်းခံသာမပါရင် အောင်သီဟ ရိတ်မိသွားနိုင်သည်…။ ဖြိုးဖြိုးဝေ မီးဖိုထဲဝင်သွားပြီးခဏကြာတော့…. ” အကိုတို့ခဏနော်ကျွန်တော့် မိန်းမကိုနည်းနည်းသွားကူလိုက်ဦးမယ်…” ” ရတယ်ညီလေး…သွား…သွား…အကိုတို့ကိုအားနာမနေနဲ့…” အောင်သီဟ ထထွက်သွားတော့ သန်းကြိုင် အင်္ကျီအိပ်ကပ်ထဲကစက္ကူနဲ့ထုပ်လာတဲ့အိပ်ဆေးမှုန့်ကို အောင်သီဟ သောက်မဲ့အရက်ခွက်ထဲနဲ့ ဖြိုးဖြိုးဝေ အတွက်အချိုရည်ထည့်ထားတဲ့ခွက်ထဲကိုမျှထည့်လိုက်သည်…။

” သန်းကြိုင် အဲဒါဘာလဲ…” ” အိပ်ဆေး…” ” ဘာလုပ်ဖို့လည်း…” ” ဟိုကောင်မလေးကိုလိုးမလို့…” ” သန်းကြိုင် မင်းပြဿနာတတ်မယ်နော်…” ” မင်း…အသာနေစမ်းပါ…မသိချင်ယောင်ဆောင်နေ…ငါပြီးရင်မင်းအလှည့်လာမယ်…” ” အေးပါကွာ…” ခဏကြာတော့…အောင်သီဟ နဲ့ ဖြိုးဖြိုးဝေ တို့ပန်းကန်လေးတွေကိုင်ပြီးရောက်လာကြတယ်…။ ” ဒီကအကိုတို့လည်း ဖြိုး ရှိနေလို့အားမနာပါနဲ့နော်…လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပဲသောက်ကြပါ…” ” ကျေးဇူးပါညီမရယ်…ကဲရော့…ညီမအတွက်အချိုရည်ထည့်ထားတယ်…” ” ဟုတ်ကဲ့ရှင့်…ကျေးဇူးတင်ပါတယ်…” အောင်သီဟ ရယ် သန်းကြိုင် ရယ် ထွန်းကျော် ရယ်ကတော့တစ်ခွက်ပြီးတစ်ခွက်သောက်နေ၏…။ ဒါပေမဲ့… သန်းကြိုင် နဲ့ ထွန်းကျော် ကအနည်းငယ်သာသောက်ပြီး အောင်သီဟ ကိုအမှောက်တိုက်နေကြသည်…။ ဖြိုးဖြိုးဝေ လည်းခွက်ထဲက အချိုရည်ကိုတစ်ခါတည်းအကုန်သောက်လိုက်တော့… သန်းကြိုင် ကနောက်တစ် ခွက်ထပ်ထည့်ပေးသည်…။ ဖြိုးဖြိုးဝေ လည်း အချိုရည်လေးသောက်လိုက် အမြည်းလေးနှိုက်စားလိုက်နဲ့ကြာလာတော့…. အိပ်ဆေးအရှိန် တက်လာပြီးအိပ်ချင်လာသည်…။ အောင်သီဟ လည်းအရက်အရှိန်နဲ့အိပ်ဆေးအရှိန်ရောပြီးစားပွဲပေါ်မှောက် သွားသည်…။

မကြာပါဘူး…ဖြိုးဖြိုးဝေ လည်းအိပ်ဆေးအရှိန်တက်လာပြီး ဆိုဖာဆက်တီထိုင်ခုံပေါ်မှီရင်းအိပ်ပျော်သွား သည်…။ ” ကဲ…ထွန်းကျော် ရေ…မင်း…ဒီကောင့်ကိုခဏကြည့်ထား…ငါ…သူ့ကိုအိပ်ခန်းထဲမသွားပြီး လိုးလိုက်အုံးမယ်…” သန်းကြိုင် လည်း ဖြိုးဖြိုးဝေ ခန္ဓာကိုယ်ကိုပွေ့ချီပြီးအိပ်ခန်းထဲခေါ်သွားသည်…။ အိပ်ခန်းထဲရောက်တော့ကုတင် ပေါ်မှာပက်လက်တင်ပြီး ဖြိုးဖြိုးဝေ ဘေးကနေဝင်အိပ်ကာဖက်ပြီး Selfie ဆွဲလိုက်သည်…။ ပြီးတော့ဖုန်းကိုကုတင်ဘေး ကစာရေးစားပွဲပေါ်တင်ပြီး Video Record လုပ်ထားလိုက်သည်…။ သန်းကြိုင် ဖြိုးဖြိုးဝေ အပေါ်ယံအင်္ကျီထုပ်သီးတွေကိုဖြုတ်လိုက်သည်…။ ဖြိုးဖြိုးဝေ ရင်ဘက်ဟင်းလင်းပွင့် သွားသည်…။ အနက်ရောင်ဇာဘော်လီအောက်မှဖြူဝင်းတဲ့ရင်သားစိုင်တွေဟာဘော်လီအပြင်ဘက်လျှံထွက်နေသည်…။ သန်းကြိုင် ဖြိုးဖြိုးဝေ ကျောကုန်းအောက်ကိုလက်လျှိုကာဘော်လီချိပ်တွေကိုဖြုတ်ပြီးဘော်လီကိုချွတ်ပစ် လိုက်သည်…။ ဖြိုးဖြိုးဝေ အပေါ်ပိုင်းအဝတ်ဗလာဖြစ်သွားသည်…။ သန်းကြိုင် ဖြိုးဖြိုးဝေ ရဲ့ဖြူဝင်းတဲ့နို့အုံကို ကြည့်ပြီးသဘောကျနေသည်…။ ဖြူဝင်းသောနို့အုံအလယ်မှာမန်ကျည်းစေ့ခန့်နို့သီးခေါင်းလေးမှာနီညိုရောင်သန်းနေ သည်…။ မိမိအရမ်းလိုးချင်နေသည့် မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့နို့ကိုလက်တွေ့ကိုင်ခွင့်စို့ခွင့်ရနေလေပြီ..။ ဖြိုးဖြိုးဝေ ရဲ့ဘယ်ဘက်နို့ကိုဆုပ်နယ်ရင်းညာဘ က်နို့ကိုကုန်းစို့လိုက်သည်…။ ” ြပြတ်…ြပြတ်….” ” အင့်…ဟင်း…” ဖြိုးဖြိုးဝေ ပါးစပ်မှညည်းသံသဲ့သဲ့ထွက်လာသည်…။

အိပ်ယာကနိုးသွားခြင်းတော့မဟုတ်… အိမ်မက်ယောင်ယောင်ဖြစ် နေသည်…။ သန်းကြိုင် ဖြိုးဖြိုးဝေ နို့ကိုစို့နေရင်းပါးစပ်ထဲတံတွေးများလာသည့်အတွက် ဖြိုးဖြိုးဝေ ပါးစပ်ကို ပါးစပ်ချင်းတေ့လိုက်တော့ ဖြိုးဖြိုးဝေ ပါးစပ်လေးဟလာသည်…။ သန်းကြိုင် လည်း ဖြိုးဖြိုးဝေ ပါးစပ်ထဲတံ တွေးများထွေးချလိုက်သည်…။ ပြီးတော့ ဖြိုးဖြိုးဝေ ပါးစပ်ကိုပါးစပ်ချင်းတေ့ပြီး အငမ်းမရနမ်းလေတော့သည်…။ ဖြိုးဖြိုးဝေ ဆီမှညည်းသံသဲ့သဲ့ထွက်လာပြီး တစ်ခက်တစ်ချက်ခါးလေးကော့ကော့လာသည်…။ သန်းကြိုင် လည်းပါးစပ်ခြင်းနမ်းရင်း ဖြိုးဖြိုးဝေ ရဲ့ထမိန်စကိုဆွဲဖြည်ပြီးထမိန်အောက်ကိုလက်လျှိုသွင်းလိုက်သည်…။ ပင်တီအပေါ် မှစောက်ဖုတ်နေရာကို စမ်းကြည့်လိုက်တော့အရည်တွေစိုရွှဲနေသည်…။သန်းကြိုင်း လည်းစောက်စိနေရာကို စမ်းပြီးလက်ခလယ်နဲ့ ဖိပွတ်လိုက်တော့… ” အား…ကိုရယ်….အား…ယားတယ်…အ…” ဖြိုးဖြိုးဝေ အသံကြားတော့ သန်းကြိုင် စိတ်တွေပိုပြီးထလာသည်…။ ကုတင်ပေါ်ကဆင်းပြီး ဖြိုးဖြိုးဝေ ခန္ဓာကိုယ်ကို ကုတင်ပေါ်ကန့်လန့်ဖြတ်ထားပြီးထမိန်နဲ့ အနီရောင်ပင်တီကိုဆွဲချွတ်လိုက်သည်…။

ဖြိုးဖြိုးဝေ ခန္ဓာကိုယ် မှာ အဝတ်ဗလာဖြစ်သွားသည်…။ သန်းကြိုင် လည်းသူ့ရှေ့ကသူ အရမ်းလိုးချင်နေတဲ့ဖြူဖြူဖွေးဖွေးရေဆေး ငါးကြီးကိုလိုးရတော့မှာမလို့လီးကအပြတ်ကိုမာတောင်နေသည်…။ စောက်ဖုတ်မွှေးများရှင်း ထားသည့်အတွက်ကြောင့် စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကအထင်းသားတွေ့မြင်နေရသည်…။ သန်းကြိုင် လည်း ဖြိုးဖြိုးဝေ ပေါင်ကိုဆွဲ ကားကာစောက်ဖုတ်ကိုဖြဲကြည့်လိုက်တော့ …စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေမှာပြဲလန် မနေသေးပဲအနည်းငယ်နီညိုရောင်း သန်းနေသည်….။ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားေ တွကတော့…ဖရဲသီးစိပ်လိုရဲမှည့်နေပြီး…စောက်စိမှာပြူးထွက်နေသည်…။ သန်းကြိုင် ဖြိုးဖြိုးဝေ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုကိုင်ပြီး ကုတင်အဖျားထိဖင်ရောက်လာအောင်ဆွဲလိုက်သည်…။ ပြီးတော့ ဖြိုးဖြိုးဝေ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုပေါ်ထောင်ပြီးနေရာဝင်ယူလိုက်သည်…။ ပြီးတော့သူ့လီးကြီးကို ဖြိုးဖြိုးဝေ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးမှာတေ့ပြီးဖြည်းဖြည်းချင်းထိုးထည့်နေသည်…။ အောင်သီဟ လီးမှာ သန်းကြိုင် လီးလောက်မတုတ်တာကတစ်ကြောင်း…အလိုးခံဖူးသည့်အရေအတွက်နည်းသည်ကတစ်ကြောင်းကြောင့် ဖြိုးဖြိုးဝေ စောက်ဖုတ်မှာစီးပိုင်ကြပ်ထုပ်နေသည်….။ ” အ…အာ့…ကိုရယ်…ကို့ဟာကြီးကဒီနေ့ကြီးလိုက်တာအရမ်းပဲ…ဖြိုး…ကြိုက်တယ်…အ…အ…” ” ဗြွတ်….ဗြွတ်…ဗြွတ်…” ” အ့…ကိုရယ်…အရမ်းကောင်းတယ်….အ…အ…အီး…ရှီး….” သန်းကြိုင် ဖြိုးဖြိုးဝေ ကိုကြာကြာမလိုးနိုင်…။ ဖြိုးဖြိုးဝေ ပါးစပ်မှထွက်လာသည့်စကားကြောင့်သူ့စိတ်တွေ အရမ်းထလာပြီးခဏအတွင်းမှာ ” ပြီး…” ချင်လာသည်…။ ” ဗြွတ်…ဗြွတ်…ဘွတ်…ဗြိ….ဗြိ….ဘွတ်…ဗလွတ်…” ” အ့…အ့…ကိုရယ်…အ့…ကောင်းတယ်စောင့်…စောင့်…အ့…အီး…အိုး..ရှီး…” ” ဗြွတ်…ဗြွတ်…ဘွတ်….ဗျစ်…ဗျစ်….ဗျစ်…” ” အ့…အ့…အား…” သန်းကြိုင် လည်း ” ပြီး…” ချင်နေတဲ့စိတ်ကိုထိန်းထားတဲ့ကြားကမနေနိုင်ပဲ ဖြိုးဖြိုးဝေ စောက်ဖုတ်ထဲကို သုတ်ရည်တွေဒလဟောပန်းထည့်လိုက်သည်…။

ဖြိုးဖြိုးဝေ လည်းပူနွေးနွေးခံစားရပြီးငြိမ်ကျသွားသည်…။ သန်းကြိုင် လီးမှာတစ်ချီ ” ပြီး…” သော်လည်းပျော့ခွေမသွားသေးပဲမာတောင်နေသည်…။ နောက်တစ်ချီထပ်ဆွဲဖို့ ဖြိုးဖြိုးဝေ ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကိုကုတင်ပေါ်မှောက်လျှက်ထားပြီးဗိုက်အောက်ကိုခေါင်းအုံးတွေခုလိုက်သည်…။ ဖြိုးဖြိုးဝေ ပုံစံမှာကုတင်ပေါ်မှာခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းရှိပြီးခြေထောက်နှစ်ချောင်းမှာအောက်ကိုတွဲလောင်းကျနေသည့် အတွက်ကုန်းနေသလိုဖြစ်နေသည်…။ သန်းကြိုင် လည်း ဖြိုးဖြိုးဝေ ပေါင်နှစ်ဖက်ဖြဲကားပြီးနောက်ကိုပြူ ထွက်နေတဲ့စောက်ဖုတ်ဝကိုတေ့ကာလိုးလိုက်ပြန်သည်…။ ခဏကြာတော့ ထွန်းကျော် အိပ်ခန်းထဲဝင်လာပြီး… ” ဟှောင့်…သန်းကြိုင်…မပြီးသေးဘူးလား…” ” တစ်ချီပြီးပြီဟ….ဒါဒုတိယအချီ…ဒါပြီးမင်းလိုးရမှာပါကွ…” သန်းကြိုင် နဲ့ ထွန်းကျော် တို့နှစ်ယောက် ဖြိုးဖြိုးဝေ ကိုတစ်ယောက်နှစ် ချီဆီလိုးအပြီးနောက်နေ့တွေလည်းဖန် လို့ရအောင်ပုံစံအမျိုးမျိုးနဲ့ဓာတ်ပုံရိုက်ယူပြီး ဖြိုးဖြိုးဝေ ကိုအဝတ်အစားတွေပြန်ဝတ်ပေးပြီးဧည့် ခန်းထဲကဆိုဖာဆက်တီခုံ ပေါ်မှာပုံမပျက်ပြန်ထားပြီးအိမ်ပြန်သွားကြတယ်…။ မနက် ၇ နာရီထိုးလောက်မှာ ဖြိုးဖြိုးဝေ နိုးလာသည်…။ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တော့ယောက်ျားဖြစ်သူကလည်းစားပွဲပေါ် မှောက်အိပ်နေသည်…။ ညကအကြောင်းတွေပြန်စဉ်းစားကြည့်တော့ဘာမှစဉ်းစားမရ…။ ညကအိမ်မက်မက်တဲ့ကိစ္စတစ်ခု သာမျက်စိထဲပြန်မြင်ယောင်နေမိတယ်…။ ညကအိမ်မက်ထဲမှာသူမ ကိုလိုးပေးနေတာ ” ကို ” မဟုတ်ပဲ ကိုသန်းကြိုင် ကြီး ပါလားဆိုပြီးရှက်ပြုံးပြုံးမိလေရဲ့….။ အိမ်မက်မဟုတ်သောလက်တွေ့ဘ၀ ဖြိုးဖြိုးဝေ ကျောင်းဆင်းတော့အိမ်ကို ၃:၃၀ လောက်ပြန်ရောက်လာတယ်…။ အခန်းတံခါးသော့ဖွင့်နေတုန်းသူမပြန်အလာ ကိုစောင့်နေတဲ့ သန်းကြိုင် လည်းသူ့အခန်းထဲကထွက်လာတယ်…။ ” မင်္ဂလာပါဆရာမလေး…” ” ဟုတ်ကဲ့…မင်္ဂလာပါရှင့်…မနေ့ညကအကိုတို့ပြန်သွားတာတောင်…ဖြိုး …မသိလိုက်ဘူးအဲဒီအတွက်…ဖြိုး…တောင်းပန် ပါတယ်နော်…” ” ရပါတယ်…အော်..ဒါနဲ့…ညီမ..ဒီကောင်မလေးကိုသိလား…” ဆိုပြီး သန်းကြိုင် ဖုန်းထဲကပုံကိုပြလိုက်သည်…။

ပုံမှာမိန်းကလေးတစ်ယောက်က ကုတင်စောင်းတွင်ကျောမှီ ထားပြီးအဝတ်ဗလာဖြင့်ယောက်ျားတစ်ယောက်လီးကို ပါးစပ်ထဲထည့်ထားသည်…။ သန်းကြိုင် ကလည်းတစ် ပုံပြီးတစ်ပုံပြလာတော့မှထိုမိန်းကလေးမှာမိမိဖြစ်နေမှန်းသိရပြီး ဖြိုးဖြိုးဝေ ခေါင်းတစ်ခုလုံးချာချာလည်သွားသည်…။ မနေ့ညကအိမ်မက်လို့ ထင်ထားခဲ့တဲ့အဖြစ်အပျက်ကအမှန် တကယ်ဖြစ်နေသည်…။ နောက်ပြီးတော့ သန်းကြိုင် တစ်ယောက်တည်းမဟုတ် ထွန်းကျော် လိုးတာပါခံလိုက်ရသေးသည်…။ ” ဒီပုံနဲ့ဗွီဒီယိုဖိုင်ကိုလိုင်းပေါ်တင်ရမလားလို့…” ” မ…မလုပ်ပါနဲ့ရှင်…ဖျက်ပေးပါနော်…ဖြိုး…တောင်းပန်ပါတယ်….” ” ဖျက်ပေးစေချင်ရင်…အကို့ဆန္ဒတွေကိုဖြည့်စည်းပေးရမယ်…” ” ရှင်…” ” ဘယ်လိုလဲ…သဘောတူလား…” ” မလုပ်ပါနဲ့အကိုရယ်…ဖြိုး….ကို့…အပေါ်မှာသစ္စာမဖောက်ပါရစေနဲ့…” ” ကြာပါတယ်…အခုပဲလိုင်းပေါ်တင်လိုက်တော့မယ်…” ” မ…မတင်ပါနဲ့…ဖြိုး…လက်ခံပါတယ်…” ” Ok ဒါဆိုတံခါးဖွင့်လိုက်ဧည့်ခန်းထဲမှာပဲလိုးမယ်…” ပုံနဲ့ဗွီဒီယိုဖိုင်ကိုလိုင်းပေါ်တော့ ဖြိုးဖြိုးဝေ အနေနဲ့မတင်စေလို…။ ပုံနဲ့ဗွီဒီယိုဖိုင်သာ အောင်သီဟ တွေ့သွားရင် ဖြိုးဖြိုးဝေ ကိုဘယ်နည်းနဲ့မှခွင့်လွှတ်မည်မဟုတ်…။ နောက်ပြီးနှစ်ဖက် အသိုင်းအဝိုင်းလည်းအရှက်ရမှာကို ဖြိုးဖြိုးဝေ မလိုလားသော ကြောင့် သန်းကြိုင် ကိုလက်ခံလိုက်သည်…။ စိတ်ထဲမှာတော့ သန်းကြိုင် ကိုမကျေမနပ်ဖြစ်နေသည်။

သန်းကြိုင် သည် ဖြိုးဖြိုးဝေ ကိုဖက်ထားပြီးမျက်ရည်စိုနေတဲ့ပါးေ လးကိုပွတ်သပ်ကာနှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကိုလျှာ ဖျားနဲ့ကလိလိုက်သည်…။ ဖြိုးဖြိုးဝေ ရင်တွေတဒိန်းဒိန်းခုန်နေသည်…။ သန်းကြိုင် ပြုသမျှနုရတော့မည်…။ ” ဖတ်…” ” ကောင်မဘာလုပ်နေတာလဲ…ငါ့ကိုပြန်နမ်းလေ…” သန်းကြိုင် ဖြိုးဖြိုးဝေ ပါးကိုဖတ်ခနဲရိုက်ပြီးသူ့ပါး စပ်ကိုပြန်နမ်းခိုင်းသည်…။ ဖြိုးဖြိုးဝေ နှုတ်ခမ်းအစုံမပွင့်တပွင့် လေးဟလာတော့…သန်းကြိုင် အငမ်းမရနမ်းလေတော့သည်…။ ” ြပြတ်…ြပြတ်…ြပြတ်…” ” အွင်း….အွင်း….အွင့်….” ဖြိုးဖြိုးဝေ သန်းကြိုင် ကိုတင်းတင်းဖက်ထားသည်…။ အသိစိတ်က သန်းကြိုင် ကိုမုန်းနေပေမဲ့မသိ စိတ်ထဲမှာတော့ကျေနပ်သလိုလိုဖြစ်လာပြီး…သန်းကြိုင် ကိုပြန်နမ်းမိလေသည်…။ သန်းကြိုင် လည်း ဖြိုးဖြိုးဝေ ရဲ့အဖြူရောင်ရင်ဖုံး အင်္ကျီကိုစောင့်ဆွဲလိုက်တော့…နှိပ်စိတွေပြုတ်ပြီးရင်ဘက်ဟောင်းလောင်းပွင့်သွားသည်.။ သန်းကြိုင် လည်းအသားရောင်ဘော်လီ အင်္ကျီအောက်ကနေလက်နဲ့နှိုက်ကာ ဖြိုးဖြိုးဝေ ရဲ့စူဖြိုးမို့မောက်နေ တဲ့ဘယ်ဘက်နို့အုံကိုနှိပ်ချေနေသည်…။ ” အွင်း…အွင်း…အွင်း…” ဖြိုးဖြိုးဝေ တစ်ယောက် သန်းကြိုင် ရဲ့ကာမကွန်ယက်မှာ မရုန်းနိုင်အောင်ပိတ်မိနေသည်…။ စောက်ဖုတ်တစ်ခု လုံးအရည်တွေစိမ့်ထွက်ကာစိုရွှဲနေပြီးယားကျိကျိဖြစ်နေသည်…။ ဖြိုးဖြိုးဝေ အလိုးခံချင်နေပြီဆိုတာ သန်းကြိုင် သိသည်…။ ဖြိုးဖြိုးဝေ မျက်နှာမှာကာမသွေးနိုးကြွလာပြီးနီရဲနေသည်…။ သန်းကြိုင် လည်းပို၍သေချာအောင် ဖြိုးဖြိုးဝေ ဝေထမိန်အစိမ်းကိုချွတ်ပြီးပင်တီ ကိုစမ်းကြည့်တော့အရည်တွေစိုရွှဲနေသည်…။ ” ကောင်မအလိုးခံချင်နေပြီမလား…” “…….” ဖြိုးဖြိုးဝေ ပြန်မဖြေ….အဖြေပေးရမှာလည်းပါးစပ်ကပြောမထွက်…။ ” မမေးပဲကျမကိုတက်လိုးလိုက်ပါတော့လား…” လို့စိတ်ထဲမှပြောနေမိတယ်…။ ” ဖြောင်း…” ” အား…” ” ကောင်မ…ငါမေးနေတာမဖြေဘူး…အလိုးခံချင်ပြီလား…” ” ဟုတ်…” ” ဖြောင်း…” ” အ့….” ” ဘာဟုတ်လည်း…ကျမကိုလိုးပေးပါတော့လို့ပြော…” ” ဟုတ်…ကျမကိုလိုးပေးပါတော့…ကျမအရမ်းခံချင်နေပြီ…” ဖြိုးဖြိုးဝေ အသားအနာမခံလိုတော့၍မပြောဝံ့ပေမဲ့အရဲစွန့်ကာပြောလိုက်သည်…။

” ကောင်မ…တော်တော်ရွနေ…လာ..ငါ့လီးကိုအရင်စုပ်ပေး… ငါ့လီးတောင်လာမှလိုးပေးမယ်…” ဖြိုးဖြိုးဝေ စိတ်ညစ်သွားသည်…။ တစ်ခါမှမလုပ်ဖူးတဲ့အလုပ်ကိုလုပ်ခိုင်းနေသည်…။ ကို နဲ့လိုးတုန်းကတောင် ကိုလီးကို စုပ်မပေးခဲ့ဘူး…။ အခုလိုသူစိမ်းယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့လီးကိုမဖြစ်မနေစုပ်ပေးရတော့မယ်ဆိုတော့ရှက်နေမိသည်…။ ” ကောင်မ…ဘာလဲအသားနာချင်တာလား…ငါ…ပါးကိုဖြတ်ရိုက်လိုက်ရ….” ဖြိုးဖြိုးဝေ ကြောက်ကြောက်နဲ့ သန်းကြိုင် ရှေ့တွင်ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သည်…။ သန်းကြိုင် ပုဆိုး ကိုချွတ်ချလိုက်တော့ …ထောင်မတ်နေတဲ့လီးကြီးကဘွားခနဲပေါ်လာသည်…။ လီးကြီးမှာတုတ်တုတ်ရှည်ရှည်နဲ့ အကြောဖြိုင်းဖြိုင်းထနေသည်…။ မကြာခင်အချိန်မှာဒီလီးကြီးနဲ့အလိုးခံရတော့မယ်လို့တွေးရင်းရင်ထဲလှိုက်ဖိုလာ သည်…။ သန်းကြိုင် သူ့လီးကြီးကိုကိုင်ပြီး ဖြိုးဖြိုးဝေ ပါးစပ်တွင်လာတေ့သည်…။ ” ကောင်မ…ဘာစဉ်းစားနေတာလဲ…ငါ့လီးကိုစုပ်ပေးစမ်း…” ဖြိုးဖြိုးဝေ ပါးစပ်ဟလေးလိုက်တော့ သန်းကြိုင် သူ့လီးကြီးကိုကိုင်ပြီးထိုးထည့်သည်…။ ပါးစပ်ထဲလီးတစ်ဝက် လောက်ဝင်လာတော့ ဖြိုးဖြိုးဝေ ခေါင်းကဆံအုပ်ကိုဖြုတ်ပြီးဆံပင်တွေကိုအပေါ်စုစည်းကာစောက်ဖုတ်ကိုလိုးသလိုပါးစပ် ကိုလိုးနေသည်…။ ” အွင့်…အွင့်…အွင့်…” ” ပြွတ်…ပြွတ်…ဗျွတ်…” ” အိုး…ကောင်းလိုက်တာကွာ…ကောင်မ…လီးစုပ်ပေးတာကျွမ်းသားပဲ…” အချိန်အတော်ကြာအောင်လီးစုပ်ခိုင်းပြီးနောက် သန်းကြိုင် က ဖြိုးဖြိုးဝေ ကိုဆိုဖာဆက်တီထိုင်ခုံပေါ်တွင်ဒူး ထောက်ကုန်းခိုင်းသည်…။ ” ကောင်မ…ကုန်းပေးစမ်း…” ဖြိုးဖြိုးဝေ သန်းကြိုင် ပြောသလိုကုန်းပေးလိုက်သည်…။ ကားကိုကော့ကာကုန်းပေးရသည့်အတွက်စောက်ဖုတ် မှာပြူးထွက်နေသည်…။ သန်းကြိုင် လည်းဘယ်ဘက်လက်ကို ဖြိုးဖြိုးဝေ ခါးကိုကိုင်ပြီးညာဘက်လက်နဲ့သူ့လီး ကြီးကိုဆုပ်ကိုင်ကာစောက်ဖုတ်၀ ကိုတေ့ပြီးလီးတစ်ချောင်းလုံးဝင်သည်အထိဖြည်းဖြည်းချင်းထိုးသွင်းလိုက်သည်…။ တုတ်တုတ်ရှည်ရှည်လီးကြီးနဲ့အထိုးခံ ရလို့ ဖြိုးဖြိုးဝေ ညည်းသံသဲ့သဲ့ထွက်လာသည်…။ ” ဗြစ်…ဗြစ်…ဗြစ်….ဗြွတ်…” ” အ့…အမေ့…အ့…အ့…အား…” ” ကောင်မဘယ်လိုနေလဲ…ကြိုက်လား…” ” ကြိုက်တယ်…”ကလင်…လင်…လင်….စားပွဲပေါ်မှဖုန်းဝင်လာသည်…။

သန်းကြိုင် လည်းဘယ့်သူ့ဆီကဖုန်းလည်းဆိုတာကြည့်လိုက်တော့ အောင်သီဟ ဆီကဖုန်းဖြစ်နေသည်…။ ” ကောင်မ…နင့်ယောက်ျားဆီကဖုန်းလာတယ်ကိုင်လိုက်…” ဖြိုးဖြိုးဝေ ဖုန်းကိုကောက်ကိုင်လိုက်သည်နှင့် သန်းကြိုင် နောက်ကနေအသာလိုးနေသည်…။ ” ဟလို…” ” ဖြိုး…အိမ်ပြန်ရောက်ပြီလား…” ” ဟုတ်…ရောက်ပြီ…ကို…” ” ကို…အခုအလုပ်ကိစ္စနဲ့နယ်ဘက်သွားနေတာ…ညအိမ်ပြန်မအိပ်ဖြစ်ဘူး…ဖြိုး…တစ်ယောက်တည်းအိပ်ရဲလား…” ” ဖြိုး…အိပ်ရဲပါတယ်…အ့…” ” ဖြိုး…မကြောက်နဲ့နော်…ကို….ကိုသန်းကြိုင် တို့ ကိုထွန်းကျော် တို့ဆီကဖုန်းဆက်ပြီးပြောလိုက်ပါ့မယ်…” ” အင်း..ပါ…ကို…ဒါဆို…ဖြိုး…ဖုန်းချလိုက်တော့မယ်…အွင့်…” ” ဖြိုး…ဘာဖြစ်နေတာလဲ…ဖျားနေတာလား…” ” ဖြိုး…မဖျားပါဘူး…ဒီနေ့…အ…ပင်ပန်းနေလို့…အ့…ဒါဆိုဒါပဲနော်…” ” Ok…ဖြိုး…ဖြိုး…ကို…အရမ်းချစ်တယ်…” ဖြိုးဖြိုးဝေ မှာယောက်ျားနဲ့ဖုန်းပြောရင်းအလိုးခံရသည်မို့တအင့်အင့်ဖြစ်နေသည်…။ ဖုန်းပြောရင်း သန်းကြိုင် လိုးတဲ့ဆီအာရုံရောက်နေပေမဲ့ယောက်ျားသိမှာကြောက်၍ကြိတ်ခံနေရသည်…။ ဖြိုးဖြိုးဝေ ဖုန်းချသွားတော့ သန်းကြိုင် လည်း ဖြိုးဖြိုးဝေ ကိုနွားသိုးကြိုးပျက်လိုးပါတော့သည်…။ ” ဗြွတ်…ဗြွတ်…ဘွတ်…ဗြစ်….” ” အား…အား..အီး….ရှီး…” ” ကောင်မ…ကောင်းလား…” ” အား…အရမ်းကောင်းတယ်…အာ…အား…” ကလင်…လင်…လင်… ” ဟလို…” ” ကိုသန်းကြိုင် ကျွန်တော် အောင်သီဟ ပါ…” ” အေး…ညီလေးပြော…” ” ကျွန်တော်အခုအလုပ်ကိစ္စရှိလို့နယ်ဘက်သွားနေတာ…ဒီညပြန်မလာဖြစ်လို့အိမ်ကိုဂရုစိုက်ပေးပါဦး…” ” အေးအေး..ညီလေး…အကိုဂရုစိုက်လိုက်ပါ့မယ်…” ” ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဗျာ…ပြန်လာမှဘီယာတိုက်မယ်…” ” ရပါတယ်ညီလေးရာ…” ” ဒါနဲ့ခင်ဗျားအခုဘာလုပ်နေတာလဲဗျ…ခုနမိန်းကလေးတစ်ယောက်အသံကြားမိသလားလို့…” ” ဟုတ်တယ်..ညီလေးရာ…ဒီနေ့စိတ်ထနေလို့ဖားသည်မတစ်ယောက်ခေါ်ပြီးဆွဲနေတာ…” ” ဟား…ဟား…ခင်ဗျားကတော့လုပ်ပြီ….” ” ဘာလဲမယုံဘူးလား…မယုံရင်အသံနားထောင်ကြည့်….” ဆိုပြီးဖုန်းကို ဖြိုးဖြိုးဝေ မျက်နှာနားကပ်ပေးလိုက်သည်…။ ဖြိုးဖြိုးဝေ လန့်သွားသည်…။ အသံမထွက်အောင်ပါးစပ်ပိတ် ထားပေမဲ့…သန်းကြိုင် စောင့်ချက်ကပြင်းတော့ညည်းသံသဲ့သဲ့ထွက်လာသည်….။ ” ဗြွတ်…ဗြစ်…ဘွတ်…ဗျွတ်….” ” အွင့်….အွင့်…” ” ကောင်မ…ပြောစမ်း…ငါလိုးတာကြိုက်လား…” ” …….. ” ဖြိုးဖြိုးဝေ ပြန်မဖြေ…တော့နားနားကပ်ပြီးတိုးတိုးလေးပြောလိုက်သည်…။ ” ကောင်မ…မင်းယောက်ျားမသိစေချင်ရင်ငါမေးတာဖြေ…” ” အား…ကောင်းတယ်…အား…အီး…ရှီး…” ” ကောင်မ…ငါ့လီးကိုကြိုက်လား…” ” အား…ကြိုက်တယ်…အ့…အရမ်းကြိုက်တယ်…” ဖြိုးဖြိုးဝေ ယောက်ျားဖြစ်သူမသိအောင် သန်းကြိုင် မေးသမျှကိုအသံပြောင်းကာဖြေပေးလိုက်သည်…။ ” ရပါပြီဗျာ…ကဲ…ကိုသန်းကြိုင်…ကျွန်တော်စိတ်ချမယ်နော်…ကိုထွန်းကျော် ကိုလည်းပြောလိုက်ပါဦး….” ” Ok…ညီလေး…” ခဏကြာတော့…သန်းကြိုင် စောင့်ချက်တွေကမြန်ဆန်ပြီးပြင်းထန်လာသည်…။

ဖြိုးဖြိုးဝေ လည်းကောင်းလွန်း ၍ခေါင်းကိုဘယ်ညာယမ်းနေရသည်…။ ” အင်း…အင်း…အင်း…အား…ရှီး…ငါလိုးမစောက်ဖုတ်လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ…ကြပ်နေတာပဲ…” ” ဗြွတ်…ဗြွတ်…ဘွတ်…ဗျစ်….ဗျစ်…” ” အား…အမေ့…အား…အီး…ရှီး….” သန်းကြိုင် လီးထိပ်မှသုတ်ရည်များဒလဟောပန်းထွက်လာပြီး ဖြိုးဖြိုးဝေ စောက်ဖုတ်ထဲစီးဝင်သွားသည်…။ ဖြိုးဖြိုးဝေ လည်းပူခနဲခံစားရပြီးတစ်ကိုယ် လုံးမှာရှိတဲ့အကြောတွေနိုးကြွလာြ ပီးမောပန်းနွမ်းနယ်နေသည်…။ သန်းကြိုင် လီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်တော့ ဖြိုးဖြိုးဝေ စောက်ဖုတ်ထဲမှသုတ်ရည်များလျှံထွက်လာသည်….။ နှစ်ယောက်သား ခဏနားပြီးနောက်… ” ဟလို…” ” ဟှောင့်…ထွန်းကျော်…မင်းအခုဘယ်မှာလဲ…” ” အိမ်မှာ…ဘာလို့လဲ…” ” မင်း…အခုဘာလုပ်နေလဲ…” ” အိမ်စောင့်နေတာ…မိန်းမကရွာမှာရှိတဲ့သူ့ဒေါ်ကြီးနေမကောင်းလို့ကလေးတွေပါခေါ်ပြီးရွာပြန်သွားတယ်…ဒါနဲ့.. မင်းကအခုဘယ်မှာလဲ…” ” မနေ့ညကမဟေသီလေးအိမ်မှာ…” ” ဘာလုပ်နေတာလဲ…” ” မဟေသီလေးကိုလိုးနေတာ…” ” တကယ်ကြီးလား…” ” တကယ်ပေါ့ကွ…အခုတောင်တစ်ချီပြီးသွားပြီ…ဟဲ…ဟဲ…” ” ဟှောင့်…မင်း…ပြဿနာတက်မယ်နော်..သူ့ယောက်ျားပြန်လာတော့မှာ…” ” သူ့ယောက်ျား…ဒီနေ့ပြန်မလာဘူးကွ…အဲဒါကြောင့်မင်းကိုဖုန်းဆက်ခေါ်တာ…သူ့အခန်းလာခဲ့လိုက်…” ” အေး…အေး…အခုလာပြီ…” ” ကိုသန်းကြိုင်…ရှင်ဘာလို့…ကိုထွန်းကျော် ကိုခေါ်လိုက်တာလဲ…” ” ကောင်မ…မင်းကိုလိုးခိုင်းမလို့ခေါ်လိုက်တာ…မင်းမကြားဘူးလား…လာစမ်း…ငါ့လီးကိုပြန်စုပ်ပေးဦး…” ဖြိုးဖြိုးဝေ ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်နဲ့ ဆိုဖာဆက်တီခုံပေါ်မှာပေါင်ကားထိုင်နေတဲ့ သန်းကြိုင် ပေါင်ကြားဝင် ထိုင်ကာလီးစုပ်ပေးလိုက်သည်…။ ” ြပြတ်…ြပြတ်…ြပြတ်…” ” အား…ကောင်းလိုက်တာကွာ…စုပ်…စုပ်…လျှာနဲ့လည်းလျှက်ပေးဦး…” ” ပြွတ်….ပြွတ်…ပလပ်….ပလပ်…ပြွတ်…” ” ကျီ….ဂျောက်…” ဖြိုးဖြိုးဝေ သန်းကြိုင် လီးကိုစုပ်ပေးနေတုန်း ထွန်းကျော် ရောက်လာသည်….။ ” ဟာ…သန်းကြိုင်…ပိုင်လှချီလား…” ” အေးကွာ…ပိုက်ဆံပေးလိုးရတဲ့ဖာသည်မတောင်သူလောက်ခိုင်းမရဘူး…မင်းလည်းငါ့ကိုဘီယာတိုက်ရမှာနော်…” ” တိုက်ရမှာပေါ့ကွ…ဟဲ…ဟဲ…” ” ကောင်မ…ထစမ်း…ဒီပေါ်မှာခေါင်းအုံးပြီးပက်လက်လန်ပေးစမ်း…” ဖြိုးဖြိုးဝေ သန်းကြိုင် ပြောသလိုဆိုဖာဆက်တီခုံရဲ့လက်တန်းပေါ်တွင်ခေါင်းမှီကာပက်လက်လှန်ပြီးဒူးထောင် ပေါင်ကားပေးလိုက်သည်…။

သန်းကြိုင် ဖြိုးဖြိုးဝေ ပေါင်ကြားထဲဝင်ပြီးစောက်ဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းကိုသူ့လီး ကြီးဖြင့်ပွတ်သပ်နေသည်…။ ထွန်းကျော် လည်းအဝတ်အားတွေချွတ်ပြီး ဖြိုးဖြိုးဝေ ပါးစပ်ထဲကိုသူ့လီးကြီးထိုးထည့်လိုက် သည်…။ ပါးစပ်ထဲလီးတစ်ချောင်းလုံးဝင်သွားသည်နှင့် ဖြိုးဖြိုးဝေ ပါးစပ်ကိုစောက်ဖုတ်လိုးသလိုလိုးလေတော့သည်…။ ဖြိုးဖြိုးဝေ သည်တစ်ချိန်တည်းမှာစောက်ဖုတ်ရော ပါးစပ်ပါအလိုးခံနေရသည်…။ ” အွင့်…အွင့်….အွင်း…ပြွတ်….ပြွတ်…” ” ကောင်းလိုက်တဲ့စောက်ဖုတ်ကွာ…စီးပိုင်နေတာပဲ…ဟဲ…ဟဲ…ဟဲ…” ” ပါးစပ်ကလည်းကောင်းပါတယ်ကွ…ဒီကောင်မပါးစပ်ပေါက်နဲ့ငါ့လီးနဲ့ကွက်တိပဲ…ဟား…ဟား…” ဖြိုးဖြိုးဝေ မှာသောကြာနေ့ညနေကျောင်းဆင်း လို့တိုက်ခန်းပြန်ရောက်ကတည်းက အလိုးခံနေရတာစနေနေ့မနက် ၁၀:၀၀ နာရီလောက်မှ သန်းကြိုင် နဲ့ ထွန်းကျော် တို့ပြန်သွားကြသည်…။ သန်းကြိုင် နဲ့ ထွန်းကျော် တို့နှစ် ယောက် ဖြိုးဖြိုးဝေ ကိုနေရာအမျိုးမျိုးမှာ ပုံစံအမျိုးမျိုးနဲ့လိုးထားသောကြောင့် ဖြိုးဖြိုးဝေ ပင်ပန်းနွမ်းနယ်နေသည်…။ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေစပ် ပူစပ်လောင်ဖြစ်နေရုံသာမကဖင်ပါအလိုးခံထားရသည်…။ ပထမဦးဆုံးအကြိမ်ဖင်လိုး ခံရသည်မို့ ဖင်ပေါက်ထဲမှအောင့်သလိုလိုခံစားနေရသေးသည်…။ နောက်ထပ် ဒါမျိုးမဖြစ်ရ လေ အောင် ကိုပြန်လာရင်တော့ တနည်းနည်းနဲ့သိ အောင် တိုင်ရမယ်…ဖြစ်ကြောင်းကုန်စင် ပြောပြီး ခွင့်လွှတ်ပေးဖို့လည်း တောင်းပန်ရမယ်..ဘယ်နှခါ လုပ်သွားလည်း ကိုက မေးရင်တော့.. “အရေအတွက်တောင် မမှတ်မိတော့ပါဘူး ကိုရယ်” လို့ ဖြေရမယ်…. ပြီးပါပြီ။