မမကို ကျနော့်ခံစားချက်တွေ ပြောပြချင်လို့

 ညီညီအောင်လည်း သူ့ကို ဒေါ်ခင်ပက အထာပေးနေတယ် ဆိုတာကို ရိပ်စားမိလိုက်တယ် ။ ဗန့်ဗွေးကုန်းကို မုဒိန်းမှူ အတွက် သွား စုံစမ်းစစ်ဆေး လို့ပြီးရင် ကျွန်းတောကုန်းရွာကို လာခဲ့..သူ့အိမ်မှာ နား..ညနေ ထမင်းစားပြီးမှ ပြန်ဖို့ ဒေါ်ခင်ပက ပြောတယ်လေ ။ ညီညီအောင်လည်း မိန်းမ မလုပ်ရတာ ကြာနေပြီ ဆိုတော့ နွားသိုးကြိုးပြတ် ဆိုသလို တအား ထန်နေတော့ ဒေါ်ခင်ပလို ဖြူဖြူ သန့်သန့် တောင့်တောင့် မိန်းမတယောက်ကို ရမယ်ဆိုရင် ဘယ်ငြင်းမလဲ ။ ဒေါ်ခင်ပ သည်လင်မရှိတာ ကြာပြီ ။ စီးပွားကို လောဘတကြီး ဖိရှာနေခဲ့ရပြီး သည်ကိစ္စကို လျစ်လျူရှုထားခဲ့တာက သမီးအိအိ တသက်ဘဲ ။

သိပ်ပြီး တောင့်တလိုလားခဲ့တဲ့ ရက်တွေနေ့တွေတော့ ရှိခဲ့တာပေါ့ ။ ကျိတ်မှိတ်ခံစား ခဲ့ရတာ ။ အခုလို ယောက်ျားပီသတဲ့ စခန်းမှူး ညီညီအောင်လို လူရွယ်တယောက်နဲ့ ဆုံဆည်းရတာက ဒေါ်ခင်ပအတွက် တအား ပျော်စရာ ဘဲလေ ။ ညီညီအောင်ကို သူလိုချင်တာလေး ပစ်ကျွေး လိုက်ရင် တအား ကျေနပ် သဘောကျသွားပြီး ဒေါ်ခင်ပအတွက် အားကိုးအားထား ရမယ့် လင်ယောက်ျားတယောက် ဖြစ်ကောင်း ဖြစ်လာနိုင်တယ် ဆိုတော့ ပေါ်တင်ဘဲ လမ်းဖွင့်ပေးလိုက်တော့တယ်လေ ။ ညီညီအောင်ကလည်း သူမ ခင်းပေးလိုက်တဲ့ လမ်းကို ဖြောင့်ဖြောင့်တန်းတန်း လျောက်ဝင်လာသည် ။ ဗန့်ဗွေးကုန်းရွာက အပြန် တွေ့ကြဖို့ သဘောတူလိုက်ကြသည် ။

ဒေါ်ခင်ပက ကုန်စုံဆိုင်ကြီးရဲ့ အပေါ်ထပ်မှာ နေသည် ။ ညီညီအောင်ကို ကုန်စုံဆိုင်ရဲ့ ထောင့်တနေရာမှာ ရှိတဲ့ ထမင်းစား စားပွဲမှာ ဟင်းမျိုးစုံနဲ့ ကျကျနန ပြင်ဆင်ကျွေးသည် ။ ဒေါ်ခင်ပနဲ့သမီးအိအိတို့က သူ့ကို ပြာပြာသလဲ ရိုရိုသေသေနဲ့ ပြုစုကြတဲ့အချိန် ရွာလူကြီးတွေကလည်း စားစရာတွေ သစ်သီးတွေ ယူလာပြီး ထမင်းစားပြီးချိန် စကားထိုင်ပြောကြသည် ။ အိအိသည် သူ့အမေ ဒေါ်ခင်ပလိုဘဲ ဖြူဖြူဖွေးဖွေးနဲ့ တောင့်တင်းသည် ။ နုဖတ်စိုပြေတဲ့ မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းနဲ့ ဒီကောင်မလေးက သူ့ကို ကြည့်ပုံရှုပုံက တမျိုးဘဲ လို့ ညီညီအောင်ရဲ့ စိတ်ထဲမှာ ဖြစ်မိသည် ။ မျက်လုံးရွဲကြီးတွေနဲ့ စိုက်ကြည့်တဲ့ပုံက စွဲမက်စရာ ။ ညီညီအောင် သည်ကနေ့ ဟိုဖက်ရွာက မုဒိန်းသမားကို ဖမ်းဆီးလိုက်နိုင်တာကို ကျွန်းတောကုန်းရွာက ရွာလူကြီးတွေနဲ့ ဒေါ်ခင်ပတို့ အရမ်း အထင်ကြီးနေကြသည် ။ မနက်က မှုခင်းဖြစ် ညနေမှာ တရားခံကို လက်ရ ဖမ်းဆီးနိုင်ခဲ့တာမို့ ဖြစ်သည် ။

ညီညီအောင်ကတော့ ကျွန်းတောကုန်းရွာကို မြင်းလှည်းနဲ့ လာတုံး အကျင့်ခံရတဲ့ ဝတ်မှုံရွှေကြည်နဲ့ ကျင့်တဲ့ ကိုသောင်းရွှေတို့ရဲ့ ထွက်ချက်တွေကို အသံဖမ်းစက်လေးနဲ့ဖမ်းထားပြီး နားကြပ်လေးနဲ့ ပြန်ဖွင့်နားထောင်ရင်း မုဒိန်းကျင့်တဲ့ အသေးစိတ်တွေကို သေသေချာချာ နားထောင်ပြီး စိတ်တွေ ထကြွခဲ့တာ ။ ရွာလူကြီးတွေက—- “ ဗိုလ်ကြီး..ဒီည ကျနော်တို့ ရွာမှာ အိပ်မှာ မဟုတ်လား ..ကျနော်တို့ ဗိုလ်ကြီး လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေဖို့ အိမ်လွတ်တလုံးမှာ စီစဉ်ပေးပါမယ်… ကျနော်တို့ ရွာအနောက်ပိုင်းက ဗိုလ်၀ ဆိုတဲ့လူက အိမ်ဆောက်ထားပြီး လူမနေသေးဘူး ..အိမ်က ပြီးနေပြီ…ဗိုလ်ကြီး ခိုင်းဖို့ ရအောင်နဲ့ အဖေါ်ရအောင် ရွာထဲက လူငယ်တယောက် ဗိုလ်ကြီးနဲ့ ခေါ်ထားဖို့ စီစဉ်ပေးပါမယ်…..” လို့ ပြောသည် ။

ညီညီအောင်လည်း “ ကျေးဇူးဘဲဗျာ…ဘယ်မှာ ဖြစ်ဖြစ် ကျောချစရာ နေရာတခုရရင် အိုကေပါတယ်…. ကျနော့်အတွက် ဘယ်သူမှ ထား မပေးပါနဲ့..ကျနော်တယောက်ထဲဘဲ နေချင်တယ်…” လို့ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။ ဒေါ်ခင်ပနဲ့ အိအိက ညီညီအောင် တညအိပ်မယ့် ရွာအနောက်ပိုင်းက အိမ်ကို လိုက်လာပြီး အိပ်ရာအခင်းအကျင်း တွေ ပြင်ဆင်ပေးသလို ညဖက် ဆာရင် သောက်ဖို့ လဖက်ရည်ချိုကို ဓါတ်ဗူးနဲ့ ထည့်ထားပေးသည် ။ ကိတ်မုန့်မျိုးစုံကိုလည်း အဆင်သင့် ထားပေးသည် ။ ရွာလူကြီးတွေ ပြန်သွားတဲ့အချိန် မှောင်စပြုပြီ ။ ဒေါ်ခင်ပ အိအိနဲ့ သူတို့အိမ်မှာ ဆိုင်ကူရောင်းတဲ့ နော်စေးစေး ဆိုတဲ့ ကောင်မလေးတို့ဘဲ ကျန်ခဲ့သည် ။ ဒေါ်ခင်ပက— “ ကဲ သမီး…စေးစေးနဲ့ အိမ်ပြန်နှင့်တော့.. မေမေ…. စခန်းမှူးကြီးနဲ့ စကား ခဏ ပြောပြီးပြန်ခဲ့မယ်” လို့ ပြောလိုက်သည် ။

အိအိလည်း — “ ဟုတ်ကဲ့မေမေ….ဒါဆို သမီးတို့ ပြန်လိုက်မယ်…. အကို..အိအိ ပြန်တော့မယ်… မနက်ကျရင် စားဖို့ တခုခု လာပို့မယ်နော်…. ကောက်ညှင်းပေါင်း စားတယ် မဟုတ်လား..” လို့ ပြောပြီး က ရင်မလေးနဲ့ အိမ်လေးပေါ်က ဆင်းသွားသည် ။ သူက— “ ဘာဖြစ်ဖြစ် ရပါတယ်..အိအိ… ဒုက္ခမရှာပါနဲ့…. ကျေးဇူးပါ…” လို့ ပြန်ပြောရင်း အိအိတို့ကို လှေခါးထိပ် အထိ လိုက်ပို့လိုက်သည် ။ “ ကိုညီ ….” “ မမ…” သူတို့ အခေါ်အဝေါ်တွေ နေ့လည်ကထဲက ပြောင်းကုန်သည် ။ အမကြီးလို့ မခေါ်ပါနဲ့လား… လို့ ဒေါ်ခင်ပက သူ့ကို ပြောလို့ သူက ..မမ…လို့ ပြောင်းခေါ်လိုက်သလို “ စခန်းမှူးကြီး” လို့ ခေါ်နေတာကို မခေါ်ဖို့ ပြောလိုက်တာ ကြောင့် ဒေါ်ခင်ပ က သူ့ကို ကိုညီ လို့ ပြောင်းခေါ်ခဲ့ပါသည် ။

“ မမ မပြန်သေးဘဲ နေခဲ့တာ..ကျနော် အရမ်း ဝမ်းသာသွားတာဘဲ …” “ ဟင်းဟင်း….ဘာလို့လဲ ကိုညီရဲ့…” “ မမနဲ့ အခုလို နှစ်ယောက်ထဲ ရှိချင်လို့ပေါ့….” “ ဘာလို့ ရှိချင်တာလဲ…” “ မမကို ကျနော့်ခံစားချက်တွေ ပြောပြချင်လို့ပေါ့ …” ဒေါ်ခင်ပက ပြုံးပြုံးလေးနဲ့ မခို့တရို့ ကြည့်ရင်း.. “ ဆိုပါအုံး ဆရာကြီးရယ်… ဘာခံစားချက်တွေလဲရှင်….” လို့ မေးလိုက်တဲ့အချိန် ညီညီအောင်က သွက်လက်စွာနဲ့ ဒေါ်ခင်ပ အနားကို တိုးကပ်သွားပြီး ဒေါ်ခင်ပကို ဖက်လိုက်သည်။ “ အို..ကိုညီ…ဘာလုပ်တာလဲ…” “ မမကို ကျနော် ချစ်တယ်ဗျာ..မမလည်း ကျနော့်ကို ချစ်တယ် မဟုတ်လားဟင်…” “ အိုး…ကဲလိုက်တာ….အာ…ဘာလို့ နမ်းတာလဲ…” “ ချစ်လို့….” ဒေါ်ခင်ပရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို သူ့နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ တေ့ကပ်ပြီး စုတ်ယူလိုက်သည် ။

ဒေါ်ခင်ပသည် ညီညီအောင့်ရင်ခွင်ထဲမှာ ပျော့ကျသွားသည် ။ မျက်လုံးတွေ မှိတ်ထားရင်း ။မုဆိုးမ အဖြစ် ယောက်ျား မရှိဘဲ နေခဲ့တဲ့ ဒေါ်ခင်ပသည် အရမ်းကို ဆာလောင်မွတ်သိပ်နေတာမို့ ညီညီအောင်ပြုသမျှ နုလိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားခဲ့တာကြောင့် ညီညီအောင့်ကို သူမကိုယ်ခန္ဓာကို သဘောရှိ လုပ်ချင်ရာ လုပ်ဖို့ထိုးအပ်လိုက်ပြီ ။ ညီညီအောင်က အတွင်းခန်းက ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ ဒေါ်ခင်ပကို ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေ အားလုံးကို ချွတ်ပစ်လိုက်ရင်း လင်းထိန်နေတဲ့ မီးရောင်အောက်မှာ အကြာကြီး စူးစိုက်ကြည့်နေသည် ။

ဒေါ်ခင်ပလည်း ကိုယ်လုံးတီးကြီးနဲ့ ပက်လက် လှဲကာ မျက်စိတွေ စုံပိတ်ထားရာက ဖျတ်ကနဲ ဖွင့်ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ ညီညီအောင်က တောက်ပတဲ့ ကာမခိုးလျံနေတဲ့ မျက်လုံးကြီးတွေနဲ့ စိုက်ကြည့်နေတာကို တွေ့သွားပြီး ရှက်သလို အမူအရာနဲ့ သူမပေါင်တန်တွေ ကြားထဲက မို့မို့ဖေါင်းဖေါင်း အင်္ဂါစပ်ကြီးကို လက် နဲ့ အုပ်ကာလိုက်သည် ။ “ အိုး…ဘာကြည့်တာလဲ…” လို့လည်း ပြောလိုက်သည် ။ ညီညီအောင်က— “ လှလွန်းလို့ ကြည့်နေတာပါ… မမရဲ့တကယ်ဗျာ.. မမက နုလည်းနု… တောင့်လည်းတောင့်… တောက်… တကယ့်ရှယ်ဘဲ….” လို့ ပြောရင်း ဒေါ်ခင်ပရဲ့ပေါင်တန်တွေကို လက်နဲ့ ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်လိုက်ပါသည် ။ ညီညီအောင်သည်လည်း ကိုယ်ပေါ်မှာ ဗလာနတ္တိ ။ လီးတန်ကြီး ထောင်မတ်လျက် ဖြစ်နေသည် ။

ဒေါ်ခင်ပလည်း ညီညီအောင်ရဲ့ ထွားတုတ်ရှည်လျားတဲ့ လီးတန်ကြီးကို မသိမသာ ဖျတ်ကနဲ ခိုးကြည့်လိုက်သည်။ အမလေး… ကြုံမှကြုံတတ်တယ်…. သွားလေသူကြီးရဲ့ ဒုတ်ထက် ပိုကြီးပိုရှည်နေတယ် …။ ညီညီအောင်က အုပ်ထားတဲ့ ဒေါ်ခင်ပရဲ့ လက်ကို အသာ ဖယ်လိုက်ပြီး ဆီးခုံမို့မို့ကြီးကို ကိုင်လိုက်သည် ။ ဒေါ်ခင်ပသည် စောက်ဖုတ်မွှေးတွေကို ကပ်ကြေးနဲ့ ပါးထားဟန်တူသည် ။ “ အင်း…..” ဒေါ်ခင်ပ ပါးစပ်က အသံလေး ထွက်လာသည် ။ အင်္ဂါစပ်ကြီးရဲ့ အကွဲကြောင်းကို ညီညီအောင်က ပွတ်ပေးနေပြီ ။ အင်္ဂါစပ်နှုတ်ခမ်းသား ထူထူနှစ်ချပ်က မသိမသာလေး ပွင့်ဟလို့နေတာ အတွင်းသား ရဲရဲလေးတွေကို မြင်နေရတာက ညီညီအောင်ရဲ့ ကာမစိတ်တွေကို ပိုထကြွစေသည် ။

လက်တဖက်က အင်္ဂါစပ်ကြီးကို ပွတ်နေသလို သူ့ကျန်တဲ့ လက်တဖက်က ဒေါ်ခင်ပရဲ့ ဖွံ့ထွားတဲ့ ရင်သားကြီးတွေကို ကိုင်နယ်နေသည် ။ အင်္ဂါစပ်ကြီးသည် သူစကိုင်လိုက်ကထဲက ကာမရှေ့ပြေး အရည်တွေ စိုပေနေခဲ့သည်။ ကိုင်ရင်းကိုင်ရင်း တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အရည်တွေ ယိုစီးစိမ့်ထွက်လာနေသည် ။ ဒေါ်ခင်ပသည် သူ့နှိုးဆွမှုတွေကို ခံယူနေရင်း ကာမစိတ်တွေ ထသထက် ထလာနေပြီ ဆိုတာကို ညီညီအောင်က သိလိုက်သည် ။ “ ကဲ..မမ….မမကို ကျနော် ချစ်ပေးတော့မယ်….” လို့ ပြောရင်း ဒေါ်ခင်ပရဲ့ ပေါင်တန်တွေ အကြားကို နေရာဝင်ယူလိုက်တဲ့ ညီညီအောင်က သူ့လီးတန်ကြီးကို လက်တဖက်နဲ့ ကိုင်ရင်း အင်္ဂါစပ်အကွဲကြောင်းကို စုန်ချီဆန်ချီ ပွတ် ဆွဲလိုက်သည် ။

သူ့လီးတန် ထိပ်ဒစ်လုံးကြီးသည် အင်္ဂါစပ်မှာ စိုပေနေတဲ့ အရည်တွေ ပေလူးသွားတဲ့အခါ ညီညီအောင်က လီးတန်ကြီးကို အင်္ဂါစပ်အပေါက်ဝမှာ တေ့လိုက်ပြီး ဖိသွင်းလိုက်သည် ။ “ အို့……ဖြည်းဖြည်း…” ဒေါ်ခင်ပက သူ့အပေါ် တက်ခွထားတဲ့ ညီညီအောင်ရဲ့ ရင်ဘတ်ကို လက်ကလေးနဲ့ တွန်းရင်း ပြောလိုက်သည် ။ ညီညီအောင်ကတော့ ဒေါ်ခင်ပရဲ့ နို့ကြီးတလုံးကို မျက်နှာနဲ့ လူးလှိမ့်နေသည် ။ နို့သီးခေါင်း ညိုညိုလေးက တင်းမာပြီး ထောင်ထွက်နေသည် ။ ပြွတ်ကနဲ ငုံစို့ပေးလိုက်ရင်း သူ့လီးတန်ကြီးကို ဇွတ်ကနဲ သွင်းပစ်လိုက်တော့— “ အို့…မောင်ရယ်…” လို့ ဒေါ်ခင်ပ ပါးစပ်က အသံထွက်သွားသည် ။

အိစက်ပြီး စိုနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ညီညီအောင် စလိုးထည့်ပါတော့သည် ။ “ အိုး…အိုး……အိုး…….ဟင်..ဟင်………အား…… အား…..” “ ဖွတ်ဖွတ်….ဖွတ်ဖပ်…ဖွတ်ဖပ်….ဖွတ်ဖပ်……” နို့လုံးထွားထွားကြီးတွေကို ဆုပ်ညှစ်ကိုင်ရင်း နို့သီးခေါင်းညိုညိုလေးတဖက်ကို တအားစုတ်ပြီး စောက်ဖုတ်အိအိကြီးကို တဖွတ်ဖွတ်နဲ့ လိုးနေတဲ့အချိန် စောက်ခေါင်းထဲက လေအံသံ ဘွပ်ဘွတ် ဆိုတဲ့ အသံလည်း ထွက်လာသည် ။ ဒေါ်ခင်ပလည်း ညီညီအောင် နည်းတူဘဲ တအား ထန်နေပြီမို့ အရှက်ကင်းမဲ့စွာနဲ့—- “လိုး..လိုး….မောင်…တအားလိုး…အီး…. ရှီး…. ကောင်းလိုက်တာ.. လိုးပါ မောင်ရဲ့….” လို့ အော်ရင်း ဖင်ကြီးတွေကို ကော့ပေးနေသည် ။

ညီညီအောင်ကလည်း မိန်းမ မလိုးတာ ကြာနေပြီမို့ တအား ထန်နေသလို ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ရေဆေးငါးကြီးကို ရနိုင်ရင် လိုးချင်နေတာ ။ အားရပါးရ လိုးဆောင့်ထည့်နေသည် ။ ဒေါ်ခင်ပရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ လင် ဆုံးပါးသွားတာ နှစ်တွေကြာခဲ့ပြီမို့အသားတက်ပြီး တင်းကြပ်နေသည် ။ လီးနဲ့ ပြတ်လပ်နေတာ ကြာလို့ လီးလည်းရရော ဒေါ်ခင်ပမှာ အရမ်းကို သဘောကျပြီး ညီညီအောင်နဲ့ အပြိုင်ကြဲပြီ ။ “ မ ဖင်တွေကို ကိုင်ပြီး လိုးစမ်းပါ မောင်ရယ်….” တောင့်တင်းတဲ့ ဒေါ်ခင်ပရဲ့ ဖင်တုံးကြီးတွေကို လက်နဲ့ ဆုပ်ညှစ်ကိုင်ပြီး ဆောင့်ဆောင့် လိုးသွင်းနေတဲ့ ညီညီအောင်သည် အချက်တိုင်း ကောင်းနေသည် ။ စောက်ဖုတ်ကြီးက သူ့လီးကို ညှစ်ဆွဲယူနေသည်လို့ ထင်ရပြီး တအားနင်း ဆောင့်ထည့်တဲ့အခါ ပြီးချင်လာသည်လို့ စိတ်မှာ ထင်မိလိုက်လို့ အရှိန်ကို နည်းနည်း လျော့လိုက်သည် ။

ဒေါ်ခင်ပက—- “ မလျော့လိုက်နဲ့ မောင်..လိုးပါ.. တအားကြမ်းကြမ်းလေး လိုးပေးစမ်းပါ… အမလေး… ရှီး…ဆောင့်…ဆောင့်…” လို့ ပြောရင်း ဖင်ကြီးတွေကို မွှေ့ရမ်းပြီး ကော့ပေးနေလို့ ညီညီအောင်လည်း ဆောင့်အားကို ပြန်လည် မြှင့်တင်လိုက်သည် ။ အသားကုန် ဆောင့်ထည့်လိုက်သည် ။ ဖင်ကြီးတွေ ဝှေ့ရမ်းရင်း ကော့ပင့်ပေးနေတဲ့ ဒေါ်ခင်ပ သည် ဆောင့်ချက်ပြင်းပြင်းတွေကြောင့် တအားကောင်းလွန်းသွားရပြီး ညီညီအောင်ကို တအားကြုံးဖက်ရင်း အထွဋ်အထိပ်ကို တက်လှမ်းသွားရသည် ။ “ အိုး…အိုး……..အား………အိုး…… ဟင်းဟင်း.. ဟင်း…….အင်း…” ညီညီအောင်က ဖိဆောင့်နေဆဲ ။

“ ဖပ်ဖပ်ဖပ်ဖပ်ဖပ်….အိုး…….ဟင်း…..ဖပ်ဖပ်ဖပ်.. ဖွတ်ဖွတ်…..” ဒေါ်ခင်ပရဲ့ စောက်ဖုတ် အတွင်းသားတွေက သူ့လီးကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီး ဆုပ်ညှစ်လျက် ရစ်ပတ်ဆွဲယူနေလို့ ထိန်းထားလို့ မရတော့ဘဲ သုတ်ရည်တွေ တဖတ်ဖတ်နဲ့ ထုတ်လွှတ် ပန်းထွက်ကုန်သည် ။ သူကောင်းကိုယ်ကောင်း နှစ်ယောက်စလုံး ကောင်းကြတဲ့ ပထမဆုံး ကာမပွဲလေး… ပြီးဆုံးသွားသည် ။ ဒေါ်ခင်ပ ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ သူ့လီးကို တဆုံးထိုးသွင်းထည့် စိမ်ထားရင်း ညီညီအောင် တရှူးရှူး အသက်ရှူနေသည် ။ သူတို့နှစ်ယောက် မသိတာက ဒေါ်ခင်ပ တယောက်ထဲ အမှောင်ထဲ ပြန်လာရမှာကို စိတ်ပူ စိတ်မချတဲ့ သမီး အိအိက အမေကို ပြန်လာခေါ်တဲ့အချိန် အိမ်အောက်ကို ရောက်ကထဲက အမေဖြစ်သူနဲ့ ညီညီအောင်တို့ရဲ့ အသံဘလံတွေကို ကြားလိုက်လို့ အသာခြေဖေါ့နင်းပြီး ကြူထရံနား ကပ်နားထောင်လို့ သူတို့ပြောတာဆိုတာတွေကို သေသေချာချာ ကြားသွားသည် ဆိုတာကိုပါဘဲ ။

အိအိလည်း ကြားနေရတာတွေကို မြင်တွေ့ချင်လာပြီး သူတို့ ရောက်နေတဲ့ အိပ်ခန်းထဲကို အပေါက်ရှာကာ ချောင်းကြည့်တဲ့အတွက် မိမွေးတိုင်း ဗလာကိုယ်တွေနဲ့ ထင်တိုင်းကြဲနေတဲ့ သူတို့ကို တွေ့သွားရသည် ။ တဏှာစိတ်တွေ ပြင်းပြနေတဲ့ အမေကို အံ့သြမိရသလို တုတ်ထွား ရှည်လျားတဲ့ လီးကြီးနဲ့ အလိုးအဆောင့်ကောင်းတဲ့ ညီညီအောင်ကိုရော တဝကြီး ရှုစားလိုက်ရလို့ အိအိသည် အင်္ဂါစပ်တခုလုံး စိုစိုရွှဲနေရအောင်ဘဲ စိတ်တွေ တအား လာနေရပေသည် ။

နောက်တနေ့ မှာ ထမင်းဟင်းတွေ ချက်လာကြပြီး ငါးဆင့်ဂျိုင့်ကြီးနဲ့ ထည့်လာပြီး ကျွေးကြသည် ။ အခုညီညီအောင့်ဆီကို ဒေါ်ခင်ပ မလာနိုင်လို့ သမီးအိအိကို လွှတ်ပြီး စားစရာတွေ ပို့ခိုင်းသည် ။ နေကောင်းလာပြီလား ဆိုတာလည်း မေးခိုင်းသည် ။ ဒေါ်ခင်ပသည် ညီညီအောင်နဲ့ တည ညိစွန်းခဲ့ကြပြီးနောက် အခုထိ နောက်ထပ် တခါမှ ထပ်ပြီး လွတ်လွတ်လပ်လပ် မတွေ့ဖြစ်ကြလို့ အရမ်းဘဲ တွေ့ချင်နေသည် ။ သို့ပေမယ့် ဒီနေ့လည်း ဆိုင်မှာ အလုပ်များလွန်းလို့ သမီးအိအိကိုဘဲ ညီညီအောင့်ဆီကို လွှတ်လိုက်သည် ။ ညီညီအောင်သည် သူ့အိမ်လေးမှာ စာအုပ်တအုပ်နဲ့ ပက်လက်ကုလားထိုင်မှာ ထိုင်ရင်း နားနေခိုက် သူ့အိမ်ရှေ့ကို မြင်းလှည်းတစီး လာဆိုက်လို့ ကြည့်လိုက်တော့ အိအိ ဖြစ်နေလို့ ထိုင်ရာက ထပြီး ဆင်းကြိုလိုက်သည် ။

အိအိက— “ အမေက အကို့သတင်းကို မကြားရလို့ စိတ်ပူနေပြီး အိအိကို စားစရာတွေ ပို့ခိုင်းတယ် အကို… အကိုနေကောင်းတယ် မဟုတ်လား….” လို့ မေးရင်း အထုပ်တွေ ဂျိုင့်တွေကို မြင်းလှည်းပေါ်က ချသည် ။ မြင်းလှည်းမောင်းတဲ့ လူ ကို နေ့လည်စာ သွားစားခိုင်းလိုက်သည် ။ စားပြီးရင် ရဲစခန်းရှေ့မှာ စောင့်နေဖို့လည်း မှာနေသည် ။ “ လာ..အိအိ…အိမ်ပေါ် တက်ပါအုံး…..” “ ဟုတ်…” အိအိကို သူ့အိမ်လေးပေါ်ကို ခေါ်လိုက်သည် ။ အိအိက စားစရာထုပ်တွေ ဆွဲပြီး ညီညီအောင်နဲ့အတူ အိမ်လှေခါး အတိုင်း တက်ခဲ့သည် ။ တယောက်ထဲသမားမို့ ဖြစ်ကတတ်ဆန်း နေနေတဲ့ ညီညီအောင်ရဲ့ အိမ်က ရှုပ်ပွနေသည် ။ အိအိက— “ မဖြစ်သေးပါဘူး..အိ…အကို့အိမ်ကို သေသေချာချာ ရှင်းလင်းပေးအုံးမှပါဘဲ..” လို့ ညည်းသလိုလေး ပြောလိုက်သည် ။

“ ထားလိုက်ပါ..အိအိရယ်…အကို နောက်မှ ရှင်းမယ်….. အိအိနဲ့ မတွေ့တာ ကြာပြီ … ထိုင်ပါအုံး…. အိအိနဲ့ စကားပြောကြရအောင်…… ” ဧည့်ခန်းလေးက ကုလားထိုင်တွေမှာ ထိုင်ကြရင်း အိအိနဲ့ စကားတွေ ပြောကြရင်း ညီညီအောင်သည် သူ့အိမ်ထဲမှာ အိအိနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ နီးနီးကပ်ကပ် ရှိနေတာကြောင့် စိတ်တွေ ဖေါက်ပြန်လာသည် ။ သည်လိုအခွင့်အလမ်းမျိုးကို သူ စောင့်နေတာ ချောင်းနေတာ ကြာပြီ ။ အိအိ လက်ကလေးကို ကိုင်ဆုပ်လိုက်ပြီး.. “ အိအိရယ်…အိအိကို တအား ချစ်တယ်… ချစ်မိနေတယ်….အိအိ….” လို့ ပြောလိုက်သည် ။ တကယ်တော့ အိအိမှာလည်း မဆွတ်ခင်က ညွှတ်ချင်နေတဲ့ ကောင်မလေး ပါ ။ ညီညီအောင်ကို စတွေ့ကြထဲက စိတ်ဝင်စားနေခဲ့တာ ။

အမေနဲ့ ကာမလွန်ကျူးကြတာကိုလည်း ချောင်းကြည့်မိလို့ သိနေပြီး အဲဒီတုံးကမြင်တွေ့ဖူးခဲ့ရတဲ့ ကိုညီညီအောင်ရဲ့ အဝတ်မဲ့ကိုယ်ခန္ဓာကို ခဏခဏဘဲ မြင်ယောင်မိခဲ့ပြီး စိတ်တွေ လှုပ်ရှားပြင်းပြခဲ့ရသည် ။ ညီညီအောင်က ဖြူဖွေးနူးညံ့တဲ့လက်ကလေး ဆုပ်ကိုင်ရာက အိအိ ဘေးနားကို ရွှေ့ထိုင်လိုက်ပြီး ဆွဲ ဖက်လိုက်သည် ..။ “ အို့..အကို…..” “ ချစ်တယ်..အိအိရယ်..အကို့ကို ပြန်ချစ်ပါ ….” ဖက်လည်းဖက် ပြောလည်းပြော နမ်းလည်း နမ်းသည် ။ အိအိလည်း မမျှော်လင့်ဘဲ ရုတ်တရက် ကြုံလိုက်ရလို့စိတ်တွေ တအား လှုပ်ရှား သွားရပေမယ့် ဒီလို အခြေအနေကို အိအိ ကိုယ်တိုင်က ဖြစ်ချင်နေတာ မဟုတ်လား ။

အကိုညီညီအောင်နဲ့ ခုလို ဖြစ်ပါစေလို့ ဆုတောင်းခဲ့ရတာ အခါခါလေ ။ အကိုက အိအိနှုတ်ခမ်းတွေကို စုတ်ယူနမ်းတော့ အိအိရဲ့ တကိုယ်လုံး တုန်ခါကုန်သည် ။ ကြက်သီးတွေ ထတာ အရမ်း ။ “ အကို့ကို ပြန်ချစ်တယ် မဟုတ်လား..ပြော…. ပြော.. အကို့ကို ချစ်တယ် လို့..” ညီညီအောင်က အိအိကို တအားဖက်ထားပြီး အိအိရဲ့ လည်တိုင်ကို နမ်းစုတ်နေရင်းနဲ့ မေးသည် ။ အိအိလည်းသူ့ကို …. “ အကို့ကို အိအိလည်း ချစ်တယ်….” လို့ ဖြေလိုက်သည် ။

ညီညီအောင်က အိအိကို နမ်းလိုက် စုတ်လိုက် ကိုင်လိုက် ပွတ်လိုက် လုပ်ပြီ ။ အိအိရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို စုတ်ပြီး အိအိရဲ့ ရင်သားကြီးတွေကို လက်နဲ့ အသာ ပွတ်သပ် ဆုပ်နယ်ပေးတော့ အိအိသည် သူ့ရင်ခွင်ထဲကို ပျော့ကျ မှီခိုလာပြီး သူလုပ်သမျှကို ကျေနပ်စွာနဲ့ ခံယူနေသည် ။ ညီညီအောင်လည်း အိအိ လက်ခံတာကို တွေ့ရလို့ စိတ်အား ပိုတက်ကြွလာရပြီး အိအိရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကိုပါ ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်လိုက်မိသည် ။ အိအိလည်း ဒီလို အကိုင်အတွယ်တွေကြောင့် စိတ်တွေ နိုးကြွလာရပြီး ညီညီအောင့်ကို ပြန်သိုင်းဖက်ရင်း … “ အကို..အိအိကို ယူမှာလားဟင်….” လို့ မေးလိုက်သည် ။ ညီညီအောင်က အိအိရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို ဖိကပ် စုတ်ယူလိုက်သည် ။ အိအိ မေးလိုက်တဲ့ မေးခွန်းကို ညီညီအောင် မဖြေတော့ ။ အိအိလည်း ထပ်ပြီး မမေးနိုင်တော့ ..။

ညီညီအောင်ရဲ့ လျာက အိအိ ပါးစပ်ထဲကို ရောက်ပြီး အိအိရဲ့ လျာလေးကို ကလိနေသည် ။ သူ့လက်တွေကလည်း အိအိရဲ့ အင်္ကျီ ကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်ပစ်နေသည် ။ အိအိသည် သူ့အနမ်းတွေမှာ မိန်းမောနေတုံးမှာ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေသည် တခုပြီး တခု ကွာကျ ပြေကျွတ်ကုန်သည်။ ညီညီအောင်က ဗလာကျင်းသွားတဲ့ အိအိရဲ့ ကိုယ် အပေါ်ပိုင်းက ဖွံ့ထွား လုံးဝန်းတဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို သူ့မျက်နှာနဲ့ ဖိပွတ်နေရင်း နို့သီးခေါင်းမာမာ စူစူလေးကို စို့လိုက်သည် ။ ဒီအချိန်မှာ အိအိရဲ့ စောက်ဖုတ် တခုလုံး အရည်တွေနဲ့ ရွှဲနစ်နေပြီ ။ ညီညီအောင်က နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ကိုင်ဆုပ်ပေးလိုက် နို့သီးထောင်ထောင်လေးတွေကို တလှည့်စီ စို့ပေးလိုက်နဲ့ လုပ်ပေးရာက သူ့လက်တဖက်နဲ့ အိအိရဲ့ ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည် ။

အိအိလည်း စိတ်တေါ တအား ထကြွနေပြီမို့ ညီညီအောင် ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်တာကို သိရက်နဲ့ မဆွဲမတားတော့ဘူး ။ တကိုယ်လုံး ဗလာကျင်းသွားပြီ ။ ညီညီအောင်က နို့ကြီးနှစ်လုံး ဆီကနေ သူ့ကိုယ်ကို အောက်ဖက်ကို လျောဆင်းလိုက်သည် ။ အိအိရဲ့ ဝမ်းပြင်သား အိအိလေးတွေကို မျက်နှာနဲ့ မွှေ့ရမ်းလိုက်ပြီး အောက်ဖက်ကို ထပ် ဆင်းလိုက်တဲ့ အခါ အမွှေးပါးပါးလေး ပေါက်နေတဲ့ ဆီးခုံမို့ မို့ကြီးဆီကို ရောက်သွားရသည် ။ “ အိုး…ဟင်း…အကို……” စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းကြီးကို နှာခေါင်းနဲ့ ထိုးရှူလိုက်လို့ အိအိရဲ့ နုတ်ဖျားက အသံလေး ထွက်လာသည် ။ ညှီစို့စို့ အနံ့လေးက ထောင်းကနဲ ထွက်လာသည် ။ သည် အနံ့လေးက ညီညီအောင်ရဲ့ ကာမ ရမက်တွေကို တဟုန်ထိုး ထကြွသွားစေသည် ။

စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားထူထူတွေကို သူ့လက်တဖက်နဲ့ ဆွဲဖြဲလိုက်ပြီး သူ့လျာကြီးကို ထိုးသွင်းလိုက်သည် ။ “ အို့….အာ့…..” စောက်စိလေးကို လျာထိပ်နဲ့ ကလော် ထိုးလိုက်သလို ဖြစ်သွားလို့ အိအိ တအား ဖီလင်တက်သွားသည် ။ တုန်ခါသွားရသည် ။ အိအိရဲ့ ခြေထောက်တွေကို ဖြဲကားတွန်းထားပြီး စောက်ဖုတ်ကို လျာအပြားလိုက်နဲ့ ယက်ပေးပြီ ။ “ အိုး…အား….အား…အား….အား….အား……” အိအိ အော်ညည်းသံတွေ ဆက်တိုက် ကြားနေရသလို သူ့ စောက်ဖုတ်ယက်တဲ့ အသံကလည်း ပြတ်ပြတ်ပြိပြိနဲ့ ထွက်နေသည် ။ ရဲသား ထွန်းရွှေသည် ရဲစခန်းထဲမှာ တာဝန်ကျနေတုံး သူတို့မြို့က ကုန်စုံဆိုင်ပိုင်ရှင် တယောက် ဖြစ်တဲ့ ကိုစိန်ကိုးတို့ မိသားစုက တရုတ်နှစ်ကူး အတွက် ကျွေးတဲ့စားစရာတွေ နဲ့ ရောက်လာကြပြီး စခန်းမှူးကို မေးကြသည် ။

သူက စခနြးမှူး မရှိဘူး. .. ထားခဲ့လိုကလြို့ ပှောလိုကပြှီး စားစရာအထုပတြှကေို စခနြးမှူး အိမကြို သှားပို့ဖို့ ထှကခြဲ့လိုကသြညြ ။ ခါတိုငြးဆိုရငြ ဘယတြော့မှ အိမရြှေ့ တံခါးကို မပိတတြဲ့ စခနြးမှူးရဲ့ အိမမြှာ တံခါးကှီး ပိတလြို့ နလေို့ ထှနြးရှှလညြေး ထူးဆနြးသှားသညြ ။ ဘာလို့ တံခါးကှီး ပိတထြားပါလိမြ့…။ အိမရြှေ့က လှခေါးလေးကနေ တကလြိုကတြဲ့ အခွိနမြှာ အိမထြဲက အသံဘလံတှကေို ကှားလိုကရြသညြ ။ အငြးအဲဖှတဖြပြ အသံတှေ ။ အပီကိုငနြတော ။ ဟိုကြ..ဆရာသမားတော့ အပှတကြိုငနြပှေီ…. ဘယစြောကြို ခေါဖြှုတနြပေါလိမြ့…..။ ထှနြးရှှလညြေး တအား စိတဝြငစြားသှားသညြ ။

သူထငတြာက ဒေါခြငပြ ဖှဈမညလြို့ ။ ဒါမှ မဟုတြ မုဒိနြးကငွြ့ခံခဲ့ရတဲ့ ဝတမြှုံရှှကှညြေ ဆိုတဲ့ ကောငမြ ခွောခွောလေး မွားလား ။ စခနြးမှူး ညီညီအောငကြ သညြ ကောငမြလေး အကငွြ့ခံရတာကို သသခွေောခွာ အသေးစိတြ ထပခြါထပခြါ မေးနခေဲ့တာတှကေို သိသညြ ။ သူ ကှားခငွနြတော..နား အရသာ ခံနတယြေ ဆိုတာကို ပေါကသြညြ ။ သဘောပေါကသြညြ ။ အငြး… စခနြးမှူးရဲ့ ဝါသနာက မသေးဘူးလေ။ သိတာပေါ့ ။ စခနြးမှူး ဆောနြတောကို ကှညြ့ခငွစြိတတြှေ အရမြး ဖှဈနလေို့ ထှနြးရှှလညြေး အထဲကို ခွောငြးကှညြ့ဖို့ ကှိုးစားတော့သညြ ။ သညအြိမတြှကေ သဈသား နံရံတှမှော သံရိုကရြာတှေ အမွားကှီး ရှိနတောမို့ အထဲကို မှငနြိုငတြဲ့ အပေါကတြှေ အမွားကှီးဘဲ ။ ပထမ အပေါကလြေးကနေ ခွောငြးလိုကတြော့ စခနြးမှူး ရဲ့ ခှထေောကနြဲ့ မိနြးမတယောကရြဲ့ ခှထောကကြိုဘဲ တှေ့ရသညြ ။ ခွောငြးလို့ အားမရတာကှောငြ့ နောကတြပေါကကြို ထပြ ရှာရသညြ ။

ဒီတခါတော့ သဲသဲကွဲကွဲ တွေ့ရသည် ။ ဒေါ်ခင်ပ မဟုတ်ဘဲ သူ့သမီး အိအိ ဖြစ်နေပါလား….။ အိအိရဲ့ ထွားထွား တောင့်တောင့် ဖြူဖြူဖွေးဖွေး မိမွေးတိုင်း ကိုယ်တွေကို တွေ့လိုက်ရလို့ ထွန်းရွှေလည်း မျက်လုံးပြူးသွားသည် ။ လီးလည်း ချက်ချင်း မတ်လာသည် ။ အိအိရဲ့ နို့ကြီးတွေကို ဆုပ်ညှစ်ကိုင်ထားရင်း တရှူးရှူးနဲ့ ဖိဆောင့်နေတဲ့ စခန်းမှူးရဲ့ တကိုယ်လုံး ချွေးတွေ ရွှဲနေတာကိုလည်း တွေ့ရသည် ။ သူ့လီးတန် ညိုညိုကြီး တပြိပြိနဲ့ အိအိရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ လိုးနေတာ ဝင်ထွက်နေတာကို သေသေချာချာ မြင်နေရသည် ။ ထွန်းရွှေလည်း သူ့ပေါင်ကြား ဘောင်းဘီထဲက တောင်နေတဲ့ လီးကို ဘောင်းဘီ အပေါ်ကဘဲ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ပွတ်နေမိရသည် ။ အိအိကို တအားဆောင့်နေတဲ့ ညီညီအောင်သည် တင်းကြပ်ပြီး စိုအိနေတဲ့ အိအိရဲ့ စောက်ဖုတ်က လိုးတဲ့ အချက်တိုင်း ကောင်းလွန်းနေလို့ ဆက်ပြီး ထိန်းမထားနိုင်တော့ဘဲ သုတ်ရည်တွေ တပုံကြီး ပန်းထွက်သွားပြီး အိအိ အပေါ်ကို မှောက်ရက်သား လဲကျသွားသည် ။

ညီညီအောင်သည် အိအိ ခဏခဏ သူ့အိမ်ကို လာကုန်းနေလို့ မပြတ်တမ်း လိုးနေရသည် ။ ဒီနေ့လည်း အိအိ လာလိမ့်မည်လို့ သူ ထင်ထားလို့ မျှော်နေသည် ။ ရောက်လာတော့ အိအိ မဟုတ်ဘဲ ဒေါ်ခင်ပ ဖြစ်နေသည် ။ ညီညီအောင် အတွက်ကတော့ အိအိ မဟုတ်လည်း ဖြူဖြူတောင့်တောင့် ဒေါ်ခင်ပကို လိုးဖို့က အဆင်သင့်ပါ ။ “ မောင်….မမကို လွမ်းလားဟင်..မမတော့ မောင်နဲ့ မတွေ့ရလို့ တအား လွမ်းနေတာဘဲ ….” လို့ ဒေါ်ခင်ပက သူ့ကို ပြောတော့… “ မမရယ်…မမကို လွမ်းလိုက်ရတာဗျာ….” လို့ ပြောရင်း ဒေါ်ခင်ပကို ချက်ချင်းဘဲ သူ့အိပ်ခန်းထဲကို ဆွဲခေါ်သွားလိုက်သည် ။ “ ဟိတ်….ကဲလိုက်တာ လူဆိုးလေး….” ဒေါ်ခင်ပက တခစ်ခစ်နဲ့ ရယ်ရင်း ညီညီအောင် ဆွဲခေါ်ရာကို ပါသွားသည် ။ ပြီးပါပြီ