ပစ်မထားနဲ့ကိုကို စဆုံး

 အချိန်က ည(၁၁)နာရီ ရှိပေပြီ။ ဆယ်နာရီလောက်ကတည်းက တဖြေးဖြေးစဲသွားသော မင်္ဂလာဧည့်ခံပွဲသို့လာရောက်ကြသည့် ပရိသတ်များနှင့် သူတို့၏ကားကြီးကားငယ် အသွယ်သွယ်တို့သည် တဦးတလေ တစီးတလေမျှပင် မရှိကြတော့ပဲ ခြံဝန်းကျယ်ကြီးထဲတွင် ပစ္စည်းများလိုက်လံသိမ်းဆည်းနေကြသော အလုပ်သမားသုံးလေးယောက်သာရှိတော့သည်။ ထို့အပြင် ဥရောပပုံစံနှစ်ထပ်တိုက်ကြီးထဲတွင်လည်း အိမ်သူအိမ်သားနှစ်ယောက်သုံးယောက်တို့သည် ပစ္စည်းများသိမ်းပြီးကြသည်နှင့် အိပ်ယာဝင်ကြရန်ပြင်ဆင်နေကြပေပြီ။ မေစိုးသည် သူမ၏ဖိနပ်လေးကို ချွတ်၍ ပါကေးခင်းပေါ်တွင် ခင်းထားသော နီညိုရောင်ကော်ဇောပေါ်သို့ လှမ်းအတက်မှာပင် သူမ၏အကြည့်က အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းထဲသို့ ရောက်သွားသည်။

သတို့သားနှင့် သတို့သမီးတို့သည် အန်တီကြီးကို ကန်တော့နေကြသည်။ မေစိုးသည် လှမ်းလက်စ ခြေလှမ်းကို ရုတ်၍ အသာရပ်နေလိုက်သည်။ ထိုစဉ်မှာပင် မင်္ဂလာမောင်နှံတို့သည် အန်တီကြီး၏ ရှေ့မှထ၍ မတ်တတ်ရပ်လိုက်ကြသည်။ မျက်လွှာလေးချ၍ ငုံ့ထားသော သတို့သမီးဖြစ်သူ၏ ပါးပြင်လေးမှာ နီမြန်းနေသည်ကို တွေ့ရသည်။ ပြီးတော့ သူတို့နှစ်ယောက်သည် မေစိုးရပ်နေရာနှင့် ဆန့်ကျင်ဘက်ဧည့်ခန်း၏ အခြားတဘက်ရှိ အပေါ်ထပ်သို့တက်သည့် လှေကားကြီးဆီသို့ ယှဉ်တွဲသတို့သမီးသည် လျှောက်လှမ်းသွားနေကြသည်။ သတို့သား၏ ဘေးမှကပ်ရက် ခေါင်းလေးငုံ့ကာ လိုက်ပါသွားသော ညီမငယ် နုငယ်စိုး၏ နောက်ကျောကို မေစိုးသည် ဂရုတစိုက်ဖြင့် ကြည့်လိုက်မိသည်။ ဒီနှစ်ထဲတွင် နုငယ် အတော်ကိုထွားလာသည်။ အသက်(၁၈)နှစ်သာရှိသေးသော နုငယ်၏ ကိုယ်လုံးမှာ မေစိုး ကိုယ်လုံးနှင့် တန်းတူလောက်ပင်ဖြစ်နေချေပြီ။

စောစောကတည်းက တလှပ်လှပ်ဖြစ်ချင်နေသော မေစိုး၏ နှလုံးသားသည် သိသိသာသာသာပင် တဒိန်းဒိန်းခုန် လာခဲ့ရချေပြီ။ သူမ၏ မျက်စိရှေ့မှာပင် သူတို့နှစ်ယောက်သည် လှေခါးထစ်များကို တထစ်ချင်း နင်းလို့ တက်သွားကြပေပြီ။ ” အန်တီကြီးတော့ အိပ်တော့မယ် သမီး.. သမီးလဲ သိပ်ပြီး ညည့်နက်မခံနဲ့အုံး.. ” ရုတ်တရက်ထွက်ပေါ်လာသော အန်တီကြီး၏ အသံကြောင့် မေစိုးတယောက် ဆတ်ကနဲဖြစ်သွားရာက အန်တီကြီးကို ကြည့်လိုက်မိသည်။ ပြီးမှ.. ” ဟုတ်ကဲ့ “လို့ သူမပြောလိုက်မိသည်။ အန်တီကြီးကတော့ သူမ၏ အိပ်ခန်းရှိရာသို့ ဝင်သွားခဲ့ချေပြီ။ မေစိုးလည်း ဆက်လျှောက်ကာ မီးဖိုဆောင်ထဲသို့ဝင်ခဲ့သည်။ မီးဖိုဆောင်ထဲတွင်တော့ ဒရိုင်ဘာ ဖိုးခင်နှင့် သူ၏ညီမ မိသင်း၊ ဖိုးခင်၏မိန်းမ စိန်စိန်တို့ ပစ္စည်းတွေ ဆေးကြောသိမ်းဆည်းနေသည်မှာ ပြီးလုနေပြီကို တွေ့ရသည်။ သူတို့ကို တချက်ကြည့်လိုက်ပြီးမှ.. ” ကဲ.. ကိုဖိုးခင်တို့ လက်စသတ်လိုက်တော့.. ကျန်တာတွေ မနက်မှ လုပ်တော့ ညည့်နက်လှပြီ.. ”

” ဟုတ်ကဲ့.. မမလေး.. ” ပြောပြီးသည်နှင့် မေစိုးသည် သူမ၏ အိပ်ခန်းရှိရာသို့သွားကာ အထဲရောက်လျှင် အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်၍ အညိုရင့်ရောင်အခံပေါ်တွင် အဖြူပွင့်လေးတွေပါသော ရှန်ထမီပါးလေးကို ဝတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမ၏ရင်ညွန့်ထက်မှ ဘရာစီယာပါး အနက်ရောင်လေးကို ခွာ၍ ရှပ်အကျၤ ီ လက်တိုလေးကို တထပ်တည်းဝတ်လိုက်ပြီး အိပ်ခန်းအပြင်ဖက်သို့ ပြန်ထွက်လာလိုက်သည်။ သူမသည် အိမ်ရှေ့သို့ လှမ်းထွက်လိုက်ပြီး အိမ်အပြင်သို့ ရောက်သည်နှင့် အိမ်ရှေ့ဘာဂျာတံခါးကို ဆွဲပိတ်ပြီး အသင့်ချိတ်ထားသော ဆိုးလက်သော့ဖြင့်ခတ်လိုက်ကာ သော့တံကို ရှေ့နားတွင်ရှိသော ပန်းအိုးထဲသို့ထည့်ပြီး မေစိုးသည် အိမ်ရှေ့ပန်းခြံထဲသို့ ထွက်လာခဲ့လေသည်။ မေစိုးတို့တွင် မိဘနှစ်ပါးစလုံးမရှိကြတော့။ မိခင်၏ အစ်မကြီးဖြစ်သူ အန်တီကြီးကသာ သူမတို့ညီအစ်မနှစ်ယောက်ကို ပြုစုစောင့်ရှောက်လာခဲ့သည်။ မိဘများချန်ထားရစ်ခဲ့သော ပစ္စည်းဥစ္စာများနှင့် စီးပွားရေးလုပ်ငန်းများကို စောင့်ရှောက်ကာ အန်တီကြီးသည် မေစိုးတို့ညီအစ်မနှစ်ယောက် ပညာလည်းသင်၊ ပျိုးထောင်၍လည်း ပေးခဲ့သည်။

ထိုသို့သော စီးပွားရေးလုပ်ငန်းများကို အန်တီကြီး သူငယ်ချင်း၏ သားဖြစ်သူ ညွန့်ရွှေမောင်က ဦးစီးလုပ်ကိုင်ပေးခဲ့သည်။ ညွန့်ရွှေမောင်ကြောင့်လည်း သူမတို့၏ လုပ်ငန်းများ သိသိသာသာ တိုးတက်အောင်မြင်လာခဲ့ရသည်။ အခုတော့ ညွန့်ရွှေမောင်သည် အသက်(၃၂)နှစ်ရှိပြီဖြစ်သော်လည်း တဆယ့်ရှစ်နှစ်အရွယ် နုငယ်စိုး၏ သတို့သားဖြစ်နေချေပြီ။ အိမ်ရှေ့ပန်းခြံထဲရောက်တော့ မေစိုးသည် အိမ်နှင့် ခပ်လှမ်းလှမ်းရှိ သစ်သားတန်းလျားလေးပေါ်တွင် ထိုင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ မျက်နှာလေးမော့၍ နှစ်ထပ်တိုက်ကြီး၏ အပေါ်ထပ်သို့ လှမ်းကြည့်မိသည်။ အပေါ်ထပ် တထပ်လုံးမှောင်နေသော်လည်း အိမ်ရှေ့ဘက်ခြမ်းရှိ ဒေါင့်ခန်းလေးတခန်းသာ မီးလင်းလျှက်ရှိသည်ကို တွေ့ရသည်။ မေစိုးသည် သူမ၏အကြည့်တွေကို ထိုနေရာမှ ဖယ်ခွာလိုက်ရင်း မျက်နှာလေးကို ငုံ့လိုက်သည်။ မျက်လုံးအိမ်လေးများထဲတွင်တော့ မျက်ရည်တို့ သိသိသာသာ ရစ်ဝဲ၍ နေရပါတော့သည်။ အပေါ်ထပ်ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ လှမ်းတက်လိုက်ပြီးသည့် အချိန်မှာပင် နုငယ်၏လက်ဖျား ခြေဖျားလေးများသည် အေးစက်စပြုလာသည်။

လှေခါးထိပ်မှ တလှမ်းမျှသာ လှမ်းရသေးသည်။ ညွန့်ရွှေမောင်၏လက်က နုငယ်၏ခါးလေးကို ရစ်ပတ်လို့လာသည်။ ခါးလေးတဝိုက် ကြက်သီးလေးများ ဖျန်းကနဲ ထသွားရသည်။ နုငယ်စိုးနှင့် ညွန့်ရွှေမောင်တို့သည် သမီးရည်းစားများလည်း မဟုတ်ကြပါ။ အချိန်တော်တော်ကြာကြာ ကပင် ညွန့်ရွှေမောင်သည် နုငယ်တို့အိမ်သို့ အဝင်အထွက်ရှိနေသည်ဖြစ်ရာ ဆွေမျိုးသားချင်းများပမာ ရင်းနှီးနေခဲ့တာတော့ မှန်ပါသည်။ ပြီးတော့ နုငယ်စိုးသည် သူမ၏လက်ဖျားလေးကိုပင် ညွန့်ရွှေမောင် သာမက ဘယ်ယောကျာ်းမျှကိုင်တာ ခံခဲ့ဘူးသည်မဟုတ်ရာ ယင်ဖိုပင် မသန်းဖူးသူဟုပင်ဆိုရမည်။ အပျိုစင်စစ်စစ်လေးဖြစ်သည်။ သားချင်းတွေလို ရင်းရင်းနှီးနှီးနေခဲ့ကြရာမှ ညွန့်ရွှေမောင်က ဘယ်လိုဖြစ်လာသည်မသိ။ လွန်ခဲ့သော တလလောက်က နုငယ်ကို မေတ္တာရှိ၍ လက်ထပ်ခွင့်ပြုပါရန် အန်တီကြီးကို နားပူနားဆာလုပ်လာသည်။ နုငယ်စိုးတို့၏ စီးပွားရေးလုပ်ငန်းများတွင် ညွန့်ရွှေမောင်က မရှိမဖြစ်မို့ အန်တီကြီးမှာ ဒီလိုမှဖြစ်ပါ့မလားဟု ကြိုတွေးကာ စိတ်ပူနေရာမှ ညွန့်ရွှေမောင်က နုငယ်စိုးကို လက်ထပ်ခွင့်တောင်းလာတော့ စိတ်ဒုံးဒုံးချ၍ ကျေနပ်မိခဲ့သည်။

ဒါပေမဲ့ အန်တီကြီးထင်ထားသည်က ညွန့်ရွှေမောင်ကို အကြီးမမေစိုးနှင့် ထင်ထားခဲ့သည်။ သူတို့နှစ်ယောက်က အတွဲများသည်။ ဒါ့အပြင် ငယ်ရာမှထွားလာသူပီပီ မေစိုးနှင့် ညွန့်ရွှေမောင်တို့ သမီးရည်းစားဖြစ်နေလောက်ပြီဟု အကဲခတ်မိသည်။ ဒါပေမဲ့လည်း ခုတော့ ညွန့်ရွှေမောင်က နုငယ်စိုးတဲ့။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အန်တီကြီးတယောက် နုငယ်ကို နားချရပါပြီ။ နုငယ်ကလဲ လိမ္မာသည်။ သိပ်ပြီးနားမချလိုက်ရ။ အန်တီကြီးသဘောကျ ခေါင်းညိတ်ခဲ့သည်။ စေ့စပ်ကြောင်းလမ်းမှုပင် မလုပ်တော့ပဲ တခါတည်း လက်ထပ်ပေးခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ မင်္ဂလာအိပ်ယာခန်းနားပြင်ဆင်ထားသော အိပ်ခန်းကျယ်ကြီး၏အဝ အရောက်တွင်တော့ နုငယ်စိုးတယောက် ခြေထောက်လေးကို ခြေစုံရပ်ပြီး အထဲသို့ကြည့်လိုက်မိသည်။ တောင့်တင်းသစ်လွင်လှသော ကုတင်ကြီးနှင့်အတူ ထူထဲလှသော မွေ့ယာကြီးတို့ဖြင့် ပြင်ဆင်ထားသော အိပ်ယာအခန်းအနားအစုံတို့သည် မကြာမှီအချိန်လေးအတွင်း နုငယ်၏ အပျိုရည်လေးကို ပေးဆပ်ကာ ထိုးဖောက်ခံရတော့မည်ကို ကြိုတင်ပြောပြနေသယောင်ပင်။

နုငယ်သည် ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုန်ရင်း ခပ်တွေတွေလေး ရပ်နေမိစဉ်ပင် သူမ၏ နားသယ်စပ်လေးဆီသို့ ညွန့်ရွှေမောင်၏အနမ်းက ကျရောက်လို့လာသည်။ ပြီးတော့ သူမ၏ခါးလေးပေါ်တွင် ဖက်ထားသော လက်ဖြင့် သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို အိပ်ခန်းတွင်းသို့ ဆွဲခေါ်ယူလာသည်။ အတွင်းရောက်တော့မှ ညွန့်ရွှေမောင်က သူ့လက်ကိုဖယ်ကာ အိပ်ခန်းတံခါးကို သွား ပိတ်နေသည်။ မကြုံမဖြစ် ကြုံရတော့မည်ဖြစ်သည့်မို့ နုငယ်သည် ရပ်နေရာမှ အခန်းတွင်းရှိ မှန်တင်ခုံရှေ့သို့သွားကာ သူမ၏မျက်နှာလေးကို ထပ်မံခြယ်မှုန်းနေမိသည်။ တံခါးပိတ်ပြီးသွားသော ညွန့်ရွှေမောင်က သူမကိုလှမ်းကြည့်လိုက်ပြီးမှ ကုတင်ခြေရင်းရှိ ဘီဒိုကို ဖွင့်ကာ အဝတ်အစားလဲနေသည်ကို နုငယ်က မှန်ထဲမှတဆင့် ရင်တထိတ်ထိတ်နှင့်တွေ့နေရသည်။ သူ အဝတ်အစားလဲပြီး၍ ဘီဒိုရှေ့မှ အခွာတွင်တော့ နုငယ်က မှန်တင်ခုံရှေ့မှထလိုက်စဉ်မှာပင် သူက အိပ်ခန်းတံခါးကိုဖွင့်၍ ထွက်သွားသည်။ အပေါ်ထပ်တွင်ပင်ရှိသော သန့်စင်ခန်းသို့သွားခြင်းဖြစ်ပေမည်။ သူထွက်သွားတော့မှ နုငယ်သည် အဝတ်အစားလေးတွေချွတ်ကာ ထမီလေးတထည်ကို ယူ၍ ရင်လျားလိုက်သည်။

ပြီးတော့ နုငယ်သည် ဘီဒိုထဲမှ ညဝတ်အကျၤ ီလေးတထည်ကို ဝတ်၍ မှန်တင်ခုံရှေ့သို့ ပြန်အလာတွင် အိပ်ခန်းထဲပြန်ရောက်လာသော ညွန့်ရွှေမောင်နှင့် ဆုံမိကြတော့သည်။ သူသည် တံခါးပေါက်ဘေးရှိ မီးခလုတ်ကိုပိတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ညအိပ်မီး အပြာလေးကို ဖွင့်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ညွန့်ရွှေမောင်က သူမကို ဆက်၍လျှောက်လှမ်းခွင့် မပေးတော့ဘဲ ကုတင်ကြီးရှိရာသို့ လက်တဖက်ကို အသာလေးဆွဲခေါ်လို့လာသည်။ ကုတင်ဘေးရောက်သည်နှင့် နုငယ်စိုးသည် ကုတင်ပေါ် တင်ပလွှဲဝင် ထိုင်လိုက်ပြီးနောက် တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြစ်နေသော သူမကိုယ်လုံးလေးကို ကုတင်ပေါ်သို့ လဲှချကာ မျက်လုံးလေးနှစ်လုံးကို စုံမှိတ်၍သာ ထားလိုက်သည်။ … ညွန့်ရွှေမောင်သည် တဖြည်းဖြည်း ကုတင်ပေါ်သို့ ပက်လက်လေးကျသွားသော နုငယ်စိုး၏ ကိုယ်လုံးလေးကိုကြည့်ရင်း လဲဝတ်ပြီးတာ မကြာသေးသော ကြယ်သီးနှစ်လုံးသာ တပ်ထားရသေးသည့် သူ့ရှပ်အကျၤ ီကို ချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ကုတင်ပေါ်လှမ်းတက်ကာ နုငယ်၏ကိုယ်လုံးလေးကို လှမ်းဖက်လိုက်သည်။

ပါးလွှာသော ညဝတ်အကျၤ ီလေးအောက်မှ အရွယ်နှင့်မမျှ ထွားကြိုင်း၍ အချိုးအစားကျနလွန်းကာ ဝင်း၍ ညက်ညောနေသော နုငယ်စိုး၏ကိုယ်လုံးလေးကို ကြည့်လိုက်သည်။ ဖောင်းမို့နေသာ နို့အုံလေးများမှာ ကြက်ဥဘဲဥ အရွယ်လေးမျှသာဖြစ်သော်လည်း ဝင်းမွတ်၍ တင်းနေသည်။ နို့သီးနီနီလေးများမှာ ချပ်၍ကပ်နေသည်။ ထို့အောက်တွင်တော့ ညီညာပြန့်ပြူးနေသော သူမ၏ဝမ်းဗိုက်လေးအလယ်တွင် တွင်းနက်နက်နှင့် ချက်ကလေး။ ထိုချက်လေး၏ အောက်ဖက်တွင်တော့ ပြန့်ပြူးနေသော ဝင်းမွတ်ညက်ညောလှသော သူမ၏အသားလေးများသည် တဖြေးဖြေး ခုံးမောက်၍ အောက်သို့ ဆင်းသွားသည်။ ဖြူဖွေးနူးညံ့ တောင့်တင်းသော သူမ၏ပေါင်လေးနှစ်ဖက်သည် လိမ်ထားသဖြင့် ပေါင်ရင်းခွဆုံဆီမှ အပေါ်သို့ တစ်ရစ်ထွက်နေသော နူးညံ့လွန်းလှသည့် အသားစိုင်လေးသည် စိမ်းမြသော အမွှေးနုနုလေးများက တစွန်းတစဖြင့် မို့တစ်နေသည်ကို မြင်တွေ့နေရသော ညွန့်ရွှေမောင်၏ လည်းချောင်းတလျှောက် တဒင်္ဂအတွင်း သွေ့ခြောက်သွားရသည်။

ထိုအခိုက်မှာပင် တိတ်တဆိတ်ငြိမ်သက်နေသော ပတ်ဝန်းကျင်တခုလုံးကို ကြည်လင်၍ တုန်ယင်တိုးညင်းသော အသံလေးက ချေဖျက်လိုက်သည်။ ” ဦး.. နုငယ်ကို ဘာလို့လက်ထပ်တာလဲ ဟင်.. ” ” ဦးရဲ့ ဘဝတသက်တာမှာ ဦးအချစ်ဆုံးက နုငယ်ဖြစ်လို့ပေါ့ ” ” ဒါဆို နုငယ်ကို ဦး ဘာလို့ ချစ်ရတာလဲဟင်.. ” ” ဦး မြင်တွေ့ဘူးတဲ့ မိန်းကလေးတွေထဲမှာ နုငယ်က အလှဆုံးမို့လို့ပေါ့ ကလေးရယ် ” နုငယ်၏ မျက်နှာလှလှလေးကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်ရင်း နုငယ်မေးသမျှကို တခွန်းချင်းဖြေနေသော ညွန့်ရွှေမောင်၏လက်က နုငယ်၏နို့အုံလေးကို ဖက်ဖဝါးဖြင့် ဖွဖွလေးဆုတ်ကိုင်ကာ နယ်ပေးနေသည်။ ပြီးတော့ နို့သီးလေးကို လက်ဖဝါးထဲထည့်ကာ ဖြေးဖြေးချင်း လှိမ့်ပေးနေသည်။ ညွန့်ရွှေမောင်ပြန်ဖြေနေသော စကားတွေကို ကြည်လဲ့နေသော မျက်လုံးလေးများ ကလယ်ကလယ်ဖြင့် နားထောင်နေရှာသော နုငယ်၏မျက်လုံးလေးတွေပေါ်မှ မျက်ခွံလေးသည် တချက်တချက် မှေးကနဲ မှေးကနဲ ကျလာနေသည်။

” ချစ်ရင်လဲ သမီးကိုတော့ ဖွင့်မပြောဘူး.. ဦးကလဲ.. ” ” ဦး ဖွင့်ပြောလိုက်လို့ နုငယ်က လက်မခံရင် နုငယ်ကို ဆုံးရှုံးရမှာ စိုးလို့ပေါ့ကွယ် ” ” အော်.. ဦးရယ်.. ” ” နုငယ်ရော.. ဦးကို ချစ်လား ဟင် ” ” သမီးက မချစ်ပဲနဲ့ ခုလို လက်ခံပါ့.. ” နုငယ်၏ တုန်ယင်လှိုက်မောနေသော စကားသံလေးမှာ ဒီမှာတင်ပြတ် သွားရပါသည်။ ကြည့်ရင်းကပင် မချင့်မရဲဖြစ်နေသော ညွန့်ရွှေမောင်က သူမ၏နီစွေးသော နှုတ်ခမ်းလေးကို အသာလေးဖိကပ်ကာ စုပ်ယူလိုက်သည်။ နုငယ်၏ရင်သားပေါ်မှ သူ၏လက်ကလဲ သူမ၏ရင်သားနှစ်မွှာပေါ်တွင် ခေါက်တုံ့ခေါက်ပြန်ကူးလူးနေသည်။ နုငယ်၏ကိုယ်တွင်းမှ ကလီစာများအပေါ်သို့ လိပ်၍ လိပ်၍တက်လာသလို သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးသည်လည်း တလွန့်လွန့်ဖြစ်လာရာမှ သူမ၏သွယ်လျသော လက်လေးနှစ်ဖက်က ညွန့်ရွှေမောင်၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို သိမ်းကြုံးဖက်လို့လာသည်။ ခဏကြာထိ ညွန့်ရွှေမောင်၏ စုပ်နမ်းနေသော အနမ်းတွေကြောင့် နုငယ်၏ကျောလေးမှာ ကော့တက် ၍ လာတော့သည်။ ညွန့်ရွှေမောင်သည် နုငယ်၏နဖူးဆံစပ်လေးကို နမ်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ သူ၏နှာသီးဖျားကို သူမ၏ နူးနူးညံ့ညံ့ ဝင်းမွတ်ညက်ညောကာ ချောမောလှသော မျက်နှာလေးပေါ်မှ မကြွဘဲ လျှောတိုက်ကာ ရွေ့လျားသွားရင်း မျက်နှာလေးတခုလုံးအနှံ့ကို နမ်းသည်။

နောက်ဆုံး သူမ၏ မေးဖျားလေးကို နမ်းပြီးတော့မှ ညွန့်ရွှေမောင်၏နှာခေါင်းက သူမ၏လည်တိုင်လေးပေါ်ကို ရောက်အလာမှာတော့ နုငယ်ခမျာ သူမ၏မျက်နှာေလေးကို မော့ပေးရှာပါသည်။ လည်တိုင်လေးအနှံ့ကို နှာခေါင်းဖြင့် နမ်းရုံမျှသာမဟုတ်ဘဲ ညွန့်ရွှေမောင်၏ နှုတ်ခမ်းတွေက သူမ၏လည်တိုင်အထက်သို့ ဖိကပ်ကာ စုပ်နမ်းလိုက်ချိန်တွင်တော့ နုငယ်၏ကိုယ်လုံးလေးသည် တကိုယ်လုံး ဆတ်ကနဲတုန်၍ တက်သွားရလေတော့သည်။ သူမ၏လည်တိုင်ဖြူဖြူလေးနှစ်ဖက်ကို အားရအောင် စုပ်နမ်းပြီးတော့ ညွန့်ရွှေမောင်၏နှုတ်ခမ်းတွေကို ခွာလိုက်တော့မှ နုငယ်ခမျာ ဟင်းကနဲ သက်ပြင်းချလိုက်ရရှာသည်။ ညွန့်ရွှေမောင်၏နှုတ်ခမ်းတွေက နုငယ်၏ဝင်းမွတ်သော ပခုံးသားလေးများ၊ ထိုမှ ပခုံးအောက် ရင်ဘတ်သားလေးများကို နမ်းသည်။ နုငယ်မှာတော့ သူမကိုယ်သူမ ဘယ်လိုဖြစ်သည်ဟု ပြော၍ပင် မပြနိုင်လောက်အောင် တကိုယ်လုံးဗြောင်းဆန်အောင် တဖျင်းဖျင်းဖြစ်၍ နေရသည်။

ခဏနေတော့ ညွန့်ရွှေမောင်၏ဦးခေါင်းသည် တဖြေးဖြေးထောင်၍ လာသည်။ ” သမီး ” ” အင်.. ” ” သိပ်ချစ်တယ်.. သမီးရယ် ” ” ဦးရယ်.. ” ညွန့်ရွှေမောင်၏ လက်တဖက်က သူမ၏ညဝတ်အကျၤ ီလေး ရင်ဘတ်ကို ဆွဲဟလိုက်ရာပြီး နို့အုံလေးတဖက်ကို အငမ်းမရဆွဲစို့လိုက်သည်။ ” အ.. အင်း.. ဟင့်.. ” နို့အုံလေးကို အားရပါးရ စို့ပေးနေရင်းက နို့သီးသေးသေးလေးတွေကို လျှာဖြင့် ထိုးကော်ကာ ယက်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ ” အို.. အို.. ဟင့်.. ဟင့်.. ” နုငယ်ခမျာ သိမ့်သိမ့်တုန်ရင်း ခါးလေးပင် ကော့တက်သွားရသည်။ နုငယ်၏နို့လေးနှစ်လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်တလှည့်စီ စို့ပေးနေရင်းကပင် နုငယ်၏ပေါင်တန်ကြီးတွေမှ ညွန့်ရွှေမောင်၏လက်သည် သူမ၏ပေါင်ရင်းခွဆုံသို့ တိုးဝင်သွားချိန်တွင်မတော့ ဖြူဖွေးတောင့်တင်းလှသော နုငယ်၏ပေါင်တန်ကြီးတွေမှာ ဟကနဲ ကား၍ သွားရသည်။

အိထွေး၍ နုနယ်လွန်းလှသော ဆယ့်ရှစ်နှစ်အရွယ်အပျိုစင်လေး၏ စောက်ဖုတ်လေးမှာ ညွန့်ရွှေမောင်၏လက်ဝါးအောက်သို့ ကျရောက်သွားရလေသည်။ နူးညံ့လွန်းသော အတွေ့လေးကြောင့်ပင် သူမ၏စောက်ဖုတ်လေးကို အသာဆုတ်လိုက်မိသည်။ တွန့်ကနဲဖြစ်သွားသော နုငယ်၏ခါးလေးသည် ဆတ်ကနဲ ကော့တက်သွားသည်။ စိမ်းမြမြ မွေးညင်းနုလေးတွေပေါ်မှပင် သူမ၏စောက်ဖုတ်လေးကို ပွတ်ပေးသည်။ ပြီးတော့ တချက်တချက် ဆုတ်ပေးသည်။ ဖျစ်ပေးသည်။ ဖွဖွလေးညှစ်ပေးသည်။ အတော်လေးပင် မာတင်းနေပြီဖြစ်သော စောက်ဖုတ်လေး၏ တင်းဖောင်းစေ့ကပ်၍နေသည့် စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးတလျှောက်ကို လက်ထိပ်ဖြင့် စမ်းတဝါးဝါးထောက်ပွတ်ပေးသည်။ မကြာခင်မှာပင် နုငယ်၏စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေး၏ တဝက်ကျော်အောက်နားဆီမှ အရည်လေးတွေ စိုစိမ့်ထွက်လာတော့သည်။ ဖြူဖွေးဝင်းဝါလှသော နုငယ်၏ကိုယ်လုံးလေးတခုလုံးသည် ယခုအခါတွင်တော့ နီမြန်းနေချေပြီဖြစ်သည်။

ညွှန့်ရွှေမောင်သည် သူ၏မျက်နှာကို နုငယ်၏ရင်သားလေးတွေပေါ်မှ ကြွ၍ ခွာလိုက်ပြီးချိန်မှာပင် သူ၏အကြည့်များက နုငယ်၏မျက်နှာလေးဆီသို့ ရောက်၍သွားသည်။ မျက်လုံးလေးများ မှေးစင်းထားရင်းက အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်ထားသော သူမ၏အပေါ်နှုတ်ခမ်းလေးသည် တဆတ်ဆတ်တုန်၍နေသည်။ ပြီးတော့ နုငယ်၏မျက်နှာလေးသည် ခပ်ရှုံ့ရှုံ့လေးလဲ ဖြစ်နေရှာသည်။ ညွှန့်ရွှေမောင်တယောက် နုငယ်၏မျက်နှာလေးကို မက်မောစွာဖြင့် ကြည့်နေစဉ်မှာပင် အသက်ကို ခပ်မျှင်းမျှင်းလေး ဝအောင်ရှူ၍နေသော သူမမျက်နှာလေးမှာ တဖြေးဖြေး ပြေလျှော့လို့လာသည်။ ညွှန့်ရွှေမောင်သည် သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို အသာလေးဖက်ကာ ညဝတ်အကျၤ ီလေးကို ချွတ်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမ၏ဘေးတွင် ကပ်လျှက်သားလေး ထထိုင်လိုက်စဉ်မှာတော့ မျက်ခွံလေးများပင့်တင်ကာ နုငယ်၏အရည်လဲ့၍ တောက်ပနေသော မျက်လုံးလေးများက သူ့ကို တပ်မက်စွာဖြင့် ကြည့်လာသည်။ သူ၏ပုဆိုးခါးပုံစကို ဆွဲဖြုတ်လိုက်စဉ်မှာတော့ နုငယ်၏မျက်တောင်ကော့ကြီးများသည် တဖျတ်ဖျတ်ဖြစ်လို့ သွားသည်။

ထို့နောက် ညွှန့်ရွှေမောင်က ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီး သူ၏ပုဆိုးကို ချွတ်လိုက်ချိန်တွင်တော့ အသက်ရှူသွင်းလိုက်သော နုငယ်၏ရင်အုံလေးသည် အမြင့်ဆုံးသို့တက်ကာ သွားသည်။ ခဏတာမျှ ထိုအတိုင်းလေး မြင့်တက်လျှက်ရှိရာမှ ဟင်းကနဲ သက်ပြင်းချရင်း သူမ၏ရင်အုံလေးမှာ နိမ့်၍ဆင်းသွားသလို ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လံးလေးတခုလုံးမှာလည်း လှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်ကာ သွားရသည်။ သူ၏ပုဆိုး ခါးမှ ကျွတ်သွားသည်နှင့် ထွက်ပေါ်လာလေသော ညွှန့်ရွှေမောင်၏လီးတန်ကြီးမှာ အရှည်က သူမ၏တထွာခန့်ပင်ရှိပြီး လုံးပတ်မှာလည်း ကျပ်လုံးပင် မကပါ။ ညိုမဲနေသော လီးချောင်းကြီးသည် မျက်နှာပြင်ပတ်လည်တခုလုံး အကြောကြီးတွေ ထောင်မတ်ဖုထစ်ကာ ကြွနေပြီး ထိပ်မှ အရေပြားမှာ ဒစ်ကြီးအနားထိပင် ပြဲလန်နေလေသည်။ ထိပ်ဖူးကြီးမှာ နီရဲဖောင်းတင်း၍ ပြူတစ်နေသည်။ ထိပ်က အပေါက်လေးတွင်တော့ အရည်လေးတွေ စိမ့်ထွက်လို့နေသည်။ ညွှန့်ရွှေမောင်၏လီးတန်ကြီးကို ကြည့်နေရင်းက နုငယ်၏ကိုယ်လုံးလေးသည် လှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်လို့လာသည်။

သူကလည်း တမင်ပင် ခါးကို အတန်ငယ်ကော့ကာ တမင်ပြ၍ထားသည်။ ညွှန့်ရွှေမောင် ဒူးထောက်ထားသည်က နုငယ်၏ရင်သားများတည့်တည့် သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးဘေးတွင် ဖြစ်ပြီး တဆတ်ဆတ်ဖြစ်နေသော လီးချောင်းကြီးသည် နုငယ်၏မျက်နှာလေးနှင့် တပေခန့်ပင် မကွာတော့ချေ။ ” သမီး..ကိုင်ကြည့်ပါလားဟင်” ” အို.. ” နုငယ်၏ရင်ထဲတွင် ဒိန်းကနဲဖြစ်သွားပြီး တကိုယ်လုံးဆတ်ကနဲဖြစ်သွားသည်။ ပြောလိုက်ပြီးသည်နှင့် ညွှန့်ရွှေမောင်က သူမ၏တုန့်ပြန်မှုကို မစောင့်တော့ဘဲ သူ၏လက်ဖျားလေးကို ဆွဲကာ လီးတန်ကြီးပေါ်သို့ တင်ပေးလိုက်သည်။ လီးတန်ကြီးပေါ်သို့ လက်လေးတင်လိုက်စဉ်မှာပင် ပူနွေးသော လီးကြီး၏အတွေ့ကို ရလိုက်သည်နှင့် သူမကိုယ်လုံးလေးတခုလုံး ကြက်သီးတွေဖြာဆင်းသွားရသည့်အခိုက်မှာပင် တဆတ်ဆတ်တုန်နေသော နုငယ်စိုး၏လက်ချောင်းဖြူဖြူဖွေးဖွေး ဖောင်းဖောင်းကစ်ကစ်လေးများသည် လီးချောင်းကြီးကို အတင်းပင် ဆုတ်ညှစ်လိုက်မိသည်။

နုငယ်စိုးသည်လည်း အစ်မဖြစ်သူမေစိုးကဲ့သို့ ရမ္မက်ကြီးလှပါလားဟူသော အတွေးဖြင့် ညွှန့်ရွှေမောင် တချက် ပြုံးလိုက်မိသည်။ ” အိုး..အ..အကြီး..ကြီးဘဲ…မာ..မာလိုက်တာ..ဦးရယ်.. ” သူမ၏ညီးတွားသံလေးက လှိုက်ဖိုစွာဖြင့် တုန်တုန်ယင်ယင်လေး ထွက်ပေါ်လာတော့သည်။ ” အဲဒီ အကြီးကြီးနဲ့ မာတောင်နေတာက သမီးအတွက်လေ ” ” အာ.. ဦးကလဲ.. ” နုငယ်က ရှက်ရွံ့စွာ တီးတိုးလေးပြောလိုက်ရင်း လီးချောင်းကြီးတချောင်းလုံးကို အရင်းမှအဖျား၊ အဖျားမှတဖန် အရင်းသို့ စုန်ကာ ဆန်ကာပင် သူမ၏လက်ဖဝါးနုနုလေးဖြင့် လိုက်၍ဆုတ်နေရုံမကပဲ ခဏအတွင်းမှာပင် သူမ၏ကျန်လက်ကလေးတဖက်က လီးတန်ကြီးအရင်းက လုံးတစ်မဲနက် တင်းပြောင်နေသော ဥကြီးကို သူမ၏လက်ဖဝါးနုနုလေးထဲ ထည့်ကာ မွမွလေး ဆုပ်ကြည့်သည်။ ပြီးတော့ ပွတ်ပေးသည်။ ထိုသို့ လုပ်ပေးနေရင်းကလဲ သူမ၏တောင့်တင်းဖြူဖွေးသော ပေါင်တံလေးနှစ်ချောင်းကို စုလိုက်ကားလိုက်ဖြင့် မချင့်မရဲဖြစ်နေရှာသည်။

” သမီး.. ကြိုက်လားဟင် ” ” ဦး..ကလဲ.. ဟင့်..” အရင်ကတည်းက နှုတ်ကျိုးနေသော အခေါ်အဝေါ်တွေဖြင့်သာ ပြောဆိုနေကြသည်။ ရှိစေတော့။ နောက်မှပင် တဖြည်းဖြည်း ပြင်တော့မည်ဟု ညွှန့်ရွှေမောင်တွေးလိုက်သည်။ တဖြေးဖြေးဖြင့် ညွှန့်ရွှေမောင်၏လီးတန်ကြီးက အဆမတန်ဖြစ်လာရသလို သူ၏စိတ်များသည်လည်း ထိန်းမရနိုင်အောင် ဖြစ်လာသည်။ ” သမီး.. ဦး မနေနိုင်တော့ဘူး.. သမီးရယ်.. ဦးလေ..သမီးကို လုပ်ချင်လှပြီ ” ကြားလိုက်ရသော ညွှန့်ရွှေမောင်၏တုန်တုန်လှုပ်လှုပ်စကားသံကြောင့် ရင်ထဲဝယ် လှိုက်ဖိုသွားရရင်း ဂဃနဏ မသိပေမဲ့လည်း နုငယ်သည် သူမ၏ခေါင်းလေးကိုသာ ဆတ်၍ပြလိုက်မိသည်။ ပြီးတော့ သူမ၏လက်လေးက လီးချောင်းကြီးကို အားပါးတရ ညှစ်လိုက်ရင်း မက်မောစွာ ကြည့်ပြီးနောက် လွှတ်ပေးလိုက်တော့သည်။ ပြီးတော့ သူမ၏မျက်လွှာလေးကို မှိတ်၍ ချလိုက်ပါလေတော့သည်။ ညွှန့်ရွှေမောင်သည် နုငယ်၏ပေါင်လေးနှစ်လုံးကို ဆွဲ၍ထောင်ကာ ကားပေးလိုက်သည်။ အပျိုစင်လေးကို ပထမဆုံး လှေကြီးထိုးဖြင့် လိုးတာက အသင့်တော်ဆုံးပင်ဖြစ်မည်။ ထို့နောက် ပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင် ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီး သူ၏လီးတန်ကြီးထိပ်ကို စောက်ရည်လေးများ စိမ့်ထွက်နေသော စောက်ပတ်အဝလေးရှိ တင်းစေ့နေသည့် စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေး၌ တေ့လိုက်သည်။

နုငယ်ခမျာ ဆတ်ကနဲ တုန်သွားရှာသည်။ ပြီးတော့ ချက်ချင်းမသွင်းသေးဘဲ လီးထိပ်ကြီးဖြင့် စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးတလျှောက် စုန်ကာဆန်ကာ ထယ်ထိုးသလို ပွတ်ပေးနေသည်။ ခဏအတွင်းမှာပင် ဖွေးဖွေးလှုပ်၍ ကားအယ်နေသော နုငယ်၏ဖင်သားကြီးများမှာ ကြွတက်လာတော့မယောင် တလှုပ်လှုပ်ဖြစ်လာတော့သည်။ စောက်ရည်များသည်လည်း အတော်ပင် စိမ့်ထွက်လာရပြီ။ ဒီတော့မှ ညွှန့်ရွှေမောင်က သူ၏လီးဒစ်ကြီးကို သူမ၏စောက်ပတ်အဝလေးထဲသို့ ဖြေးဖြေးချင်း ဖိသွင်းလိုက်လေသည်။ ” ဗျစ်..အ.. ကျွတ်..ကျွတ်.. အမေ့..ဗျစ်.. အမလေး..ဗျစ်..ဗျစ်..အာ့..အမလေး..နာ..နာတယ်… ဟင့်.. ဟင့်.. ဟင့်.. ” နုငယ်၏ခါးလေးမှာ အိပ်ယာပေါ်မှ လွတ်ထွက်လောက်အောင်ပင် ကော့တက်နေသည်။။ သူမ၏အသားလေးများ တဆတ်ဆတ်တုန်နေသည်။ လီးချောင်းကြီးက သုံးပုံတပုံခန့် ဝင်၍သွားချေပြီ။ ညွှန့်ရွှေမောင်က ဆက်၍မသွင်းသေးဘဲ ရပ်ကာထားလိုက်တော့မှာ ဟင်းကနဲ ဖြစ်ကာ နုငယ်၏ခါးလေးမှာ အိပ်ယာပေါ်သို့ ပြန်ကျသွားရှာလေသည်။

ညွှန့်ရွှေမောင်၏လီးတန်ကြီးမှာ သူမစောက်ပတ်လေးထဲတွင် မဆန့်မပြဲနှင့် တစ်လစ်ကြီးဖြစ်နေရာက ညွှန့်ရွှေမောင်သည် သူ၏ကိုယ်လုံးကြီးကို နုငယ်၏ကိုယ်လုံးလေးပေါ် မှောက်ချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ လျှာကိုထုတ်၍ နုငယ်၏နို့သီးလေးတွေကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် လျှာဖြင့် လှည့်ပတ်ကာ ပွတ်ပေးသည်။ ထိုးကော်ကာ ယက်ပေးသည်။ နို့သီးလေးတွေချည်းကိုပင် နှုတ်ခမ်းဖြင့် ညှပ်၍ အပေါ်သို့ ဆွဲ ဆွဲတင်ပေးသည်။ ဖြူဖြူဖွေးဖွေးနို့အုံလေးတွေ၏ဘေးဖက် နို့အုံသားလေးတွေကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် စုပ်ကာ လျှာဖျားလေးဖြင့် ကလိပေးသည်။ တင်းမာနေသော နို့အုံလေးနှစ်ခုကြားတောက်လျှောက်ကို လျှာဖြင့် ယက်၍ ယက်၍ပင့်တင်သည်။ တချက်တချက် သူမ၏ဂျိုင်းကြားလေးတွေကို နှာခေါင်းဖြင့် ဖိကာ ဖိကာ နမ်းသည်။ ခဏကြာတော့မှ နုငယ်၏စောက်ပတ်လေးထဲ သုံးပုံတပုံခန့်ဝင်နေသော လီးချောင်းကြီးကို လှုပ်၍ လှုပ်၍ပေးသည်။ လီးတန်ကြီးကို တချက်တည်းသွင်းလို့ မဖြစ်သေး။

သူ၏လီးချောင်းကြီးထိပ်ဖူး သူမ၏စောက်ခေါင်းလေးထဲတွင် ခပ်တင်းတင်းအရာလေးတခုက ရှေ့တွင် ခံနေသည်။ နုငယ်စိုး၏အပျိုရည်လေးပင်။ ထိလိုက်မိစဉ်တွင် ညွှန့်ရွှေမောင် တကိုယ်လုံး ဖျင်းကနဲဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။ စောက်ခေါင်းထဲတစ်လစ်ဝင်နေသော လီးချောင်းကြီးကို လှုပ်ပေးနေသောကြောင့် သူမ၏စောက်ရည်လေးများ ရွှဲသထက်ရွှဲနစ်လာရသည်။ ညွှန့်ရွှေမောင်သည် လီးတန်ကြီးကို လက်နှစ်လုံးခန့် ဖြေးဖြေးလေးဆွဲထုတ်ကာ ညင်ညင်သာသာလေး ပြန်၍သွင်းသည်။ နုငယ်၏ကိုယ်လုံးလေးမှာ လှုပ်လီလှုပ်လဲ့လေးဖြစ်သွားရုံမှလွဲ၍ ညီးညူမြည်တမ်းခြင်းမရှိပေ။ ဆက်၍ ညွှန့်ရွှေမောင်သည် ထိုကဲ့သို့ လီးချောင်းကြီးကို နည်းနည်းချင်း ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်ဖြင့် ဆယ်ငါးကြိမ်မျှ လုပ်ပေးပြီးနောက် ဆတ်ကနဲ ဖိ၍သွင်းလိုက်သည်။ ” ဗျစ်..အမေ့..အမလေး..ဗျစ်..အာ့..အား..အမလေး..သေပါပြီ..ဟင့်..ဟင့်..ဟင့်… ” နုငယ်၏တကိုယ်လုံး ဖျတ်ဖျတ်ခါသွားရသည်။ ညွှန့်ရွှေမောင်က တပြိုင်နက်တည်းမှာပင် သူမ၏ဘယ်ဘက်နို့လေးကို အတင်းပင် ဖိ၍စို့ပေးလိုက်သည်။

လက်နှစ်ဖက်ကလဲ နုငယ်၏ကိုယ်လုံးလေးကို ကြုံး၍ဖက်ကာ လီးတန်ကြီးကို ငြိမ်ထားပေးလိုက်သည်။ ” အင့်..ဟင့်.. ကျွတ်..ကျွတ်..ကျွတ်.. ” ခုထိ နုငယ်မှာ ငြီးလို့ စုပ်သပ်လို့ မဆုံးသေး။ သူမ၏တကိုယ်လုံးရှိ အသားလေးတွေမှာ တဆတ်ဆတ်တုန်လို့ကေားဆဲပင် ရှိသေးသည်။ ညွှန့်ရွှေမောင်၏လီးချောင်းကြီးကတော့ သူမ၏စောက်ခေါင်းလေးထဲ တဝက်မျှ ဝင်သွားခဲ့ချေပြီ။ ညွှန့်ရွှေမောင်သည် သူမ၏နို့လေးနှစ်လုံးကို တလှည့်စီ အားပါးတရ စို့ပေးနေရင်းက နို့သီးလေးတွေကိုလည်း လျှာဖြင့် ဖိဖိပြီးယက်ပေးသည်။ ပြီးတော့လဲ နို့တလုံးမှ တလုံးသို့ ပြောင်းအစို့တွင် သူမ၏ချိုင်းအောက်တဲ့တဲ့ နံစောင်းလေးတွေကို လျှာဖြင့် ယက် ယက်ပေးသည်။ ခေတ္တမျှကြာလျှင် တဆတ်ဆတ်တုန်နေသော နုငယ်၏ကိုယ်လုံးလေးမှာ ငြိမ်၍ ကျသွားသည်။ ထိုအခါကျမှ ညွှန့်ရွှေမောင်သည် သူ၏ကိုယ်လုံးကြီးကို သူမကိုယ်လေးပေါ်မှ ကြွလိုက်ကာ လီးတန်ကြီး တန်းလန်းဝင်နေသော နုငယ်၏စောက်ပတ်လေးကို ကြည့်လိုက်သည်။ စိမ့်၍ထွက်နေသော စောက်ရည်လေးများမှာ နီရောင်သန်းနေလေသည်။