လက်ဘက်ရည်ဆိုင်နောက်က ရေချိုးခန်းထဲ

 ဝန်ထမ်းဘဝနဲ့ မြို့လေးတမြို့ရောက်စဉ် အခါကပေါ့ မနက်ဆိုအလုပ်သွား ၁၀နာရီ၁၁နာရီဆို ယောင်ဝါးယောင်ဝါးနဲ့ လက်ဘက်ရည်ဆိုင်ထိုင် လေပွါးပေါ့။ အဲ့ဆိုင်လေးမှာထိုင်ရင်း အခုပြောပြမယ့်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်လာတာပဲ။ဆိုင်ပိုင်ရှင်သမီးလေး က၁၈နှစ်နဲ့ အိမ်ထောင်ကျ သူ့ယောကျ်ားကောင်လေးကလဲ၁၉နှစ် ကလေးလင်မယားတတွဲရှိတယ်။ကောင်လေးက ပိန်ပိန်ပါးပါးဆိုပေမယ့် ကောင်မလေးက အရွယ်နဲ့မလိုက် ထွားလိုက်တဲ့ရင် တင်ပါးကောက်ကောက်လေးနဲ့ ကြာကြည့် ကြည့်တတ်တဲ့ ညိုချောလေး။ ကိုယ်တွေစိတ်ထဲတော့ ကလေးသာသာ မို့ သူတို့လင်မယားကဆိုင်လာထိုင်တိုင်း မုန့်ဖိုးတောင်းနေကြ ကိုယ်ကလဲပေးနေကြ။

ကိုယ်လဲပုထုဇဉ်လူသားပဲ ကာမစိတ်ရှိတာ ပေါ့ ကောင်မလေးကရဲတင်းတယ် မထိတထိလာစလိုက် အကြည့်နဲ့အထာပေးလိုက်နဲ့ ဒါပေမယ့် ဆင်ခြင်နေမှရမယ်လေတနေ့တော့ ကောင်မလေးရဲ့ယောကျ်ားကိုခေါ်ပြီး အလုပ်ခိုင်းစရာ ရှိလို့ ဆိုင်သွားတော့ ဆိုင်မှာမရှိ အိမ်မှာဆိုလို့အိမ်လိုက်သွားတော့ သီးပင်စားပင်နဲ့ကွမ်းပင်တွေစိုက်ထားတဲ့ ခြံကျယ်ကျယ်ထဲက ပျဉ်ထောင်အိမ်လေး ရေနံဆီမရှိတရှိနဲ့။ ဆိုင်ကယ်မောင်းဝင်လိုက်ပြီး အိမ်ရှေ့ထိုးရပ်လိုက်တော့ အိမ်ရှေ့ သံဇကာ အတွင်းကနေလှမ်းမြင်ရတဲ့ တီဗွီမှာ၁၈နှစ်အောက်မ ကြည့်သင့်တဲ့ ဇာတ်ကားဖွင့်လျက်သား ကြည့်နေတာကကောင်မ လေး။အသံက မကြားတကြားဖွင့်ထားတော့ ဆိုင်ကယ်လာသံကို သူမကြား စိတ်ဝင်စားနေပုံရတယ်။ဟွန်းတချက်တီးလိုက်တော့ တချက်လှည့်ကြည့်ပြီး ဘာမှမဖြစ်သလိုပဲ ပြုံးစိစိနဲ့ထလာတယ်။ အောက်စက်တောင်မပိတ်ဘူး သူယောကျ်ားမရှိဘူး ငါးသွားမျှားတယ် ဘာညာ စကားတွေ ပြောရင်း ဆက်နေရင် အမှုဖြစ်ကုန်မှာစိုးတာနဲ့ အသာလှည့်ထွက်ခဲ့ရတယ်။

စိတ်ထဲတော့တနှုံ့နှုံ့ပေါ့။အဲ့နေ့ပြီးတာနဲ့ ဆိုင်ထိုင်ဖြစ်ရင် ကောင်မလေးကပိုပြီးအထာပေး လာတယ်ထင်ရသလို ကိုယ်လဲရရင်စားဖို့ အတွေးအမြဲဝင်နေမိတယ်။ သိပ်မကြာပါဘူး မြို့စွန်မှာရှိတဲ့ အား/ကာ မိုးလုံလေလုံခန်းမကြီးထဲ စွမ်းဇာနည်ဇာတ်လာကပါ လေရော၊ကိုယ်က ဇာတ်ပွဲမကြိုက်ပေမယ့် လက်ဆောင်ရတဲ့ လက်မှတ်ကရှိနေတော့ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ဆန်းထနေတဲ့ စွမ်းဇာနည်ကတာ မြင်ဖူးတယ်ရှိအောင်သွားကြည့်ဖြစ်တယ်။ လက်ဆောင်လက်မှတ်က ထိုင်ဖို့မပါတော့ မတ်တပ်ပေါ့ ကိုယ် လိုမတ်တပ်တွေကလည်းအများကြီး ကလေးမျက်နှာနဲ့လူကြီးအသံ မင်းသားကလဲ အိမ်မက်ဆုံရာဝင်ပြိုင်ရင် လုံခြုံရေးကတောင် ပေးမဝင်တဲ့အသံနဲ့ဆိုနေလေရဲ့။ လူတွေကလည်းဝင်လိုက်ထွက် လိုက်၊ ခဏလေးနေတော့ ကလေးလင်မယားဝင်လာတယ် မြင် မြင်ချင်းနုတ်ဆက်ထုံးစံအတိုင်း မုန့်ဖိုးတောင်း ကိုယ်ကလဲလက်လွယ် ရော့အင့်၃၀၀၀။နွားလေးကတော့ပျော်လို့ ကလေးမကတော့ ထုံးစံကြာကြည့်။

နေရာယူတော့ကိုယ့်ရှေ့တည့်တည့် သူယောကျ်ားကိုရှေ့ကထားခါးဖက်ပြီး ကိုယ့်ကိုဖင်ပေးထားတာ။ကွာလှတထွာပေါ့။စိတ်မနည်းထိန်းနေရတယ် ထောက်ချင်နေတာ ပွဲကိုမကြည့်ဖြစ်ဘူး။သီချင်းအလှည့်ပြီးတော့ ပြဇာတ်အလှည့်ရောက်တော့ ခန်းမမီးတွေပိတ် ဇာတ်ဆင်ကမီးပြ ပြသာရှိတော့ ဂွင်ဟဆိုပြီး ထောက်မယ်လုပ်ဖို့ဟန်ရေးပြင်တုန်း ကောင်မလေးက သူ့ဖင်အိအိကြီးကို တိုးကပ်ပေးလာတယ်။ အမြောင်းလိုက်ထနေတဲ့ ကိုယ့်ပစ္စည်းနဲ့ သူ့ဖင်ကြားကကွက်တိ ရင်တွေတဒုန်းဒုန်းခုန်နေသလို နူးညံ့တဲ့အထိအတွေ့ကလည်း မက်မောစရာ။သိသိသာသာပေးနေတာဆိုတော့ သာသာယာယာ ထောက်ထားရုံပဲ ကောင်မလေးက တချက်တချက်နဲ့ပေးသေး။ လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ်၁၅မိနစ်လောက်ထောက်ထားအပြီး ကောင်မလေး လက်တဖက်က ကိုယ့်အမြောင်းကိုလာစမ်းပွတ်နေ တယ်။

ဘေးဘယ်ညာကြည့်တော့ပြဇာတ်ငမ်းနေကြလို့ ဒီကအခြေအနေမရိပ်မိကြ။ကလေးမကအဆင့်တက်လာတယ်။ ဘောင်းဘီဇစ်ကို တဆစ်ဆစ်ဆွဲဖွင့်ပြီး အောက်ခံဘောင်းဘီထဲက ကိုယ့်ညီတော်မောင်ကို လက်နောက်ပြန်အတိုင်းဆွဲထုတ်လိုက်ပါလေရော။ကိုယ့်မှာရင်တွေထိတ် ဘေးလူသိရင်သေပြီ။ ဒါပေမယ် ဆရာမလေးက သေချာပွတ်ဆွဲပေးနေတာ။နည်းနည်းရဲလာပြီမို့ သူ့ချိုင်းကြားကနေတဆင့် သူ့နို့အုံထွားထွားကို မကိုင်လိုက်တယ်။ သူ့ယောကျ်ားကျောနဲ့ကပ်ထားတာကိုတောင် အသာခွါပေးနေသေး၊ သူ့ဘယ်ဘက်လက်က ကိုယ့်ဟာဆွ ကိုယ့်ညာလက်ကသူ့နို့ကိုင်နဲ့ ဟုတ်တော့ဟုတ်နေသေးတာပဲ။အဲ့ညက အင်ဂျင်ဝိုင်မတိုင်းလိုက်ရပေမယ့် နို့နဲ့ဖင်တော့ တဝကိုင်ခွင့်ရ လိုက်ပါတယ်။ အငြိမ့်ခန်းအရောက်မှာတော့ သူတို့လဲပြန်မယ် ဆိုတော့ ကိုယ်လဲထွက်လိုက် မုန့်တွေဘာတွေအတူစားကြ ကောင်မလေးကတကယ့်ကိုသူမဟုတ်သလိုပါပဲ။

နောက်တရက်ခြားမှာတော့ ကောင်မလေးကို လမ်းကြားတခုမှာ တွေ့တာနဲ့ ဆိုင်ကယ်နဲ့တင် နေ့လည်နေခင်း လူရှင်းတတ်တဲ့ ကိုယ်တွေငှားနေရာ မြို့စွန်ကွက်သစ်ကို လမ်းကြိုလမ်းကြားကနေ တင်ခေါ်လာပြီး မနက်၉နာရီခွဲလောက်ကနေ နေ့လည်၂နာရီအထိ ဆွဲပစ်လိုက်တယ်။ငယ်ကလဲငယ် ထွားကလဲထွား ကားခိုင်းမလား မှောက်ခိုင်းမလား ကုန်းခိုင်းမလား ပုလွေမှုတ်ခိုင်းမလား အစုံရ အပေးကလဲရှယ်ကောင်း ဒူးတွေချောင်ပြီး လူနှုံးတဲ့အထိ ဆွဲပစ်လိုက်တယ်။ငှားစားတာတွေနဲ့ဘာမှမဆိုင် ပါကင်စားရသလိုပဲ။စိတ်ကြိုက်ဝုန်းပြီးတော့ မုန့်ဖိုးပေးနော်ဆိုတာ နဲ့ ၂သောင်းခွဲထုတ်ပေးလိုက်တယ်။ ဒါမျိုးစိတ်ကြိုက်လုပ်ချင်ရာ လုပ်ပြီး အသန့်လေး ကို၂သောင်းခွဲနဲ့ဘယ်ရလိမ့်မလဲ။

အဲ့နောက်ပိုင်းကို ကောင်မလေးကို လက်ဘက်ရည်ဆိုင်နောက်က ရေချိုးခန်းထဲ ငါးထောင်ပေးချလိုက်၊ အိမ်သာထဲသုံးထောင်ပေးပြီး မှုတ်ခိုင်းလိုက် အိမ်ခေါ်ပြီး တသောင်းမျိုးနှစ်သောင်းမျိုးပေးပြီး ကင်လိုက်နဲ့ တလနှစ်လအတွင်း ဘတ်ဂျက်တော်တော်ထိသွားတယ်လူလဲပျားရည်ကူ ကြက်ဥကူဖြစ်နေရော။ ကောင်မလေးခန္ဓာကိုယ် လဲ မထိုးဘူးမညှပ်ဖူးတဲ့နေရာမရှိ နို့ကြားမကျန်ဖင်မကျန် ရင်းနီး နောက်ကောင်မလေးက ပိုက်ဆံရမှန်းသိလာတော့ တလျှော့၁၅၀၀၀နဲ့ခံနေတယ်လို့ သတင်းသဲ့သဲ့ကြားလာရတယ်။ ကိုယ်ကတော့ ဖောက်သည်လိုဖြစ်နေတော့ ပေးချင်သလောက်ပေး ပေါ့။ ပထမပိုင်းပလိန်းကစ်နေ ပေမယ့်နောက်ပိုင်း ကွိုင်သုံးလာရ တယ် ။ဘာရယ်ညာရယ်မဟုတ် ရောဂါဖြစ်နေမှာစိုးတယ်လေ။

သုံးလနီးပါး ခဏခဏစားဖြစ်နေရင်း တရက်လက်ဘက်ရည်ဆိုင်လာတော့ ပြဿနာတက်နေကြတယ်။ ရဲအုပ်ခပ်ချောချောတပွေနဲ့ မြို့ပြင် သချိုင်းဟောင်းမှာကုန်းနေတာ ယောကျ်ားနဲ့ပက်ပင်းမိလို့တဲ့ ရိုက်ဟယ်နှက်ဟယ်အထိမဖြစ်ပေမယ့် တခါထဲကွဲကြ ရဲလဲ နယ်ပြောင်းပြေး ကောင်မလေးလဲ ရန်ကုန်တက်ပြေးပါလေရော။ မေ့မေ့ပျောက်ပျောက်နေလာ တာတနှစ်နီးပါးရှိတော့ မန္တလေးက မာစွတ်တခုမှာ သွားတွေ့ပါလေရော။ အရင်လောက်မတောင့်တော့ ပေမယ့် ပညာပိုစုံလာတာမို့ အပေးကောင်းလာတယ်။ခုတော့ ကြာခဲ့ပါပြီ ၇နှစ်တောင်ကျော်ပေါ့။ကောင်မလေးလဲ နောက်ယောကျ်ားရပြီး ကလေးတယောက်နဲ့အရင်မြို့ပြန်ရောက် နေပြီဆိုလားပဲ အဖြစ်အပျက်ပြန်ကြည့်ရင် ကာမခွေတွေအလွယ်ထားခြင်း ငယ်ရွယ်ခြင်း စိတ်ဆန္ဒမထိန်းနိုင်ခြင်းတွေပဲပေါ့ ကျားကတော့ သားကောင်အလွတ်မပေးတတ်ပါဘူး။ ပြီးပါပြီ