“အာမက် နင်ဘယ်လိုများ လုပ်နေတာလဲဟယ်”

 အာမက်၏ ဦးလေးအား ပျော်တော်ဆက်၍ ရခဲ့သော ငွေသုံးဆယ်မှာ တစ်လပင် မသုံးလိုက်ရပေ ။ ကိုထွန်းခင် ရောဂါမှာ တီဘီခေါ် အဆုတ်နာ ရောဂါဖြစ်သဖြင့် လုံးဝပျောက်ကင်းမသွား ၊ သက်သာရုံမျှသာ ဖြစ်၏ ။ မထားခင်တို့၏ အိမ်ထောင်တွင် ဦးစီးအားကိုးရာ ကိုထွန်းခင်သာ ဖြစ်၏ ။ ယခုကဲ့သို့ ကိုထွန်းခင်တစ်ယောက် ဘုန်းဘုန်းလဲသည့် အချိန်တွင် အားကိုးရာမဲ့ ဖြစ်လာ၏ ။ ပို၍ ကံဆိုးခြင်းကတော့ ကမ္ဘာ့စီးပွားရေးပျက်ကပ်နှင့် ရေနံမြေသပိတ် အမှောင့်ပရောဂသည် ဝိုင်းကူ၍ နှိပ်စက်နေကြပေ ၏။

လက်ကျန် စာရင်းပိတ် အဖြစ် သုံးမူးသော ငွေကို လက်တွင်ဆုပ်ကာ ငိုင်နေသော မထားခင် ယနေ့ စားရန်ကို ထိုငွေသုံးမူးဖြင့် ဖြေရှင်းနိုင်သော်လည်း မနက်ဖြန် စားရန် အဘယ်သို့ ကြံဖန်ရမည်နည်း။ အစရှိနောက်နောင် ဆိုသကဲ့သို့ အာမက်တို့ထံ သွားရန်မှာလည်း တစထက်တစ မိမိဘဝကို နစ်မွန်းစေ မည့် အလုပ်ဖြစ်၏ ။ “ပုတ်လျှင်ပေါ် ဟုတ်လျှင်ကျော်” ဆိုသကဲ့သို့ မိမိ၏ လျို့ဝှက်ထားသော ကိစ္စသာ တစ်နေ့ ဗူးပေါ်သလို ပေါ်ခဲ့ပါက မိမိတစ်ယောက်သာမဟုတ် သမီးပျို နှင်းဥလေး၏ ဘဝကိုနစ်နာပေတော့မည် ။ သို့ပါသော်လည်း တဘက် က ဝမ်းရေးနှင့် လင်သည်၏ ကျန်းမာရေး ၊ ခက်သည် အခုမှ အလွန်ပင်ခက်၏။

မထားခင်သည် မိမိကိုယ်မိမိ သတ်၍သာ သေလိုက်ချင်၏ ။ မိမိကိုယ်မိမိ သတ်သေရန်ပင် အသေမဖြောင့် ၊ တနုံနုံ စဉ်းစားရင်း တစ်နေ့သာ ကုန်ဆုံးပြန်၏ ။ နောက်တစ်နေ့ နံနက်တွင် လက်ထဲတွင် ကြေးနီပြား တစ်ပြားတစ်ချပ်မျှပင် မကျန်တော့သည်ကို ရင်ဆိုင်နေရသော မထားခင်မှာ ရူးမတက်ဖြစ်နေ၏ ။

“မေမေ ဆန်ကုန်နေတယ် နှင်းဥ သွားဝယ်ရမလားဟင်….”

ဘာမျှမသိရှာသော သမီးလေး လာမပြောခင် မထားခင်မှာ တစ်ခုခု လုပ်ရကိုင်ရမည်ကို ဆုံးဖြတ်ရပေတော့မည် ။ မတက်သာသည့်အဆုံး မထားခင်သည် အာမက်အား အသနားခံကာ ငွေတိုးနှင့် ချေးမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ပြီး အိမ်မှ ထွက်လာခဲ့၏ ။ လမ်းတလျှောက်လုံး အရင်တစ်ခါက အာမက်၏ ဦးလေး မိမိအား ပယ်ပယ်နယ်နယ် လိုးညှောင့်ခဲ့ပုံကို စဉ်းစားရင်း တုန်လှုပ်မိ၏ ။ ယခုအခါတော့ ထိုကဲ့သို့ အနစ်မွန်းမခံ ၊ ငွေကိုသာ အတိုးနှင့် ချေးမည်ဟု ထပ်တလဲလဲ ဆုံးဖြတ်မိ၏။

အိမ်ကြီးရှေ့တွင် ရပ်လိုက်သည်နှင့် အာမက်၏ ပြုံးဖြီးနေသော မျက်နှာကို မြင်လိုက်ရ၏ ။ အာမက်သည် မထားခင်အား ပြာပြာသလဲ ဧည့်ခန်းတွင် အထိုင်ခိုင်းရင်း

“ဘာကိစၥရွိလဲ အစ္မႀကီး”

ဟု စတင်မေးလေသည် ။“အာမက်ရယ် ငါ့ကို ငွေနည်းနည်း လှည့်စမ်းပါဦး ဟယ် ”

“သြော် အစ်မကြီး ငွေလိုနေလို့လား ခက်တာက ကျတော့် ဦးလေး ရန်ကုန်မှာ ဆိုင်ဖွင့်ဖို့ သွားတယ်”

မထားခင်အဖို့ ကုလားကြီး မရှိကြောင်း ကြားသိလိုက်ရသဖြင့် ဝမ်းသာသွားမိသည် ။

“အာမက်ရယ် ငါ့ကို ငွေတိုးနဲ့ ချေးပါဟယ်”

“ငွေတိုးနဲ့ဟုတ်လား အစ်မ ငွေတိုးနဲ့ ချေးဖို့ဆိုတာ မလွယ်ဘူး၊ ငွေတိုးချတယ်ဆိုတာ ယုံကြည်လောက်မှ ပေးတာ ။ အခုအစ်မကို ပေးတယ်ထား၊ အစ်မငွေပြန်ဆပ်မှာက အစ်ကိုအလုပ်လုပ်နိုင်မှ၊ အစ်ကိုက ဘယ်တော့ ကျန်းမာပြီး ဘယ်တော့ အလုပ်လုပ်နိုင်မလဲ ၊ ဘာမှ အာမခံချက်မရှိဘူး ၊ ဒီတော့ ဒီလိုလုပ်လေ ၊ အရင်ဦးလေးနဲ့ အစ်မ အလုပ်လုပ်ကြသလို အခုကျတော်နဲ့ အလုပ်လုပ်ကြရအောင်”

အာမက်သည် မြန်မာစကား အပြောအဆိုတွင် လည်ပတ်လှသည် ။ ပါးနပ်သည်။ မထားခင်မှာ ငိုင်ရပြန်ပေသည် ။

“ဘာများ ဒီလောက် စဉ်းစားနေရသလဲ အစ်မကြီးရဲ့ အကြောင်းက သိပ်မထူးပါဘူး ၊ လာပါအစ်မရဲ့ ကျတော်က ဦးလေးထက် သာရပါစေမယ်.. ဟဲ.. ဟဲ .. ဟဲ”

ဟု ပြုံးဖြီးဖြီးပြောရင်း မထားခင်အား အတွင်းခန်းသို့ ဆွဲခေါ်ခဲ့တော့၏ ။ မထားခင်သည် ဆုပ်ကန်ဆုပ်ကန်ဖြင့်သာ ကုတင်ပေါ်သို့ ရောက်ခဲ့ရပြန်ပါသည် ။

အာမက်သည် မထားခင်နှင့် ယှဉ်ပြိုင်၍ ကုတင်ထက်တွင်ထိုင်၍ မထားခင်အား ပွေ့ဖက်ကာ သူ၏ နှုတ်ခမ်းမဲကြီးဖြင့် မထားခင်၏ နှုတ်ခမ်းအား အင်္ဂလိပ်မင်းသားစတိုင် ခပ်ကြမ်းကြမ်း စုပ်ပစ်လိုက်၏ ။ နမ်းရုံသာ အနမ်းခံခဲ့ဘူး၍ နှုတ်ခမ်းအစုပ်မခံဘူးသော မထားခင်မှာ တစ်မျိုးအတွေ့ထူးရပြန်၏။

နှုတ်ခမ်းခြင်း စုပ်နေစဉ် အာမက်သည် သူမ၏ အင်္ကျီကြယ်သီးများကို မသိမသာ တစ်လုံးချင်း ဖြုတ်ပြီး ဘော်လီဂျိတ်ကိုပါ ဖြုတ်ပစ်လိုက်သောအခါ ဝင်းဝါ၍ ပြည့်ဖြိုးသော ရင်သားတွဲတွဲကြီးမှာ ပေါ်ထွက်လာ၏ ။ အင်္ကျီနှင့်ဘော်လီ မရှိတော့သဖြင့် အပေါ်ပိုင်း ဗလာဖြစ်နေသော မထားခင်အား ကုတင်ပေါ်တွန်းလှဲလိုက်ကာ ဆပ်ကနဲ ထမီကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပြန်သဖြင့် မထားခင်မှာ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားရပေသည်။

မထားခင်မှာ ရှက်လှသဖြင့် မျက်နှာကို လက်ဝါးဖြင့် အုပ်ထား၏ ။ သားကောင်အား မစားမသောက်ခင် ဖမ်းကစားသော ကျားကဲ့သို့ အာမက်သည် မထားခင်၏ နို့နှစ်လုံးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆုပ်ချေ၏ ။ ပါးစပ်ဖြင့် နို့သီးခေါင်းမဲမဲကြီးကို စုပ်ပေး၏ ။

“အို… ယားတယ်… အာမက်ရယ်”

မထားခင်က အာမက်၏ မျက်နှာအား တွန်းပစ်လိုက်၏ ။ အာမက်က အခြားတဖက်မှ နှိုးဆွပြန်၏ ။ အမွှေးအမျှင်များဖြင့် ဖုံးအုပ်ကာ ကြွကြွရွရွ ကြီး ဖောင်းကြွနေသော မထားခင်ရဲ့ မုန့်ပေါင်းသဏ္ဏာန် စောက်ဖုတ်လေးအား လက်ဖဝါးနှင့် ခပ်ကြွကြွလေး ပွတ်ပေးလိုက်ကာ အကွဲကြောင်းထိပ်မှ ပြူးထွက်နေသည့် စောက်စေ့ နီနီရဲရဲလေးအား လက်ကြားတွင် ညှပ်၍ ပွတ်ပေးလိုက်၏ ။ ထိုမှတဆင့်တက်၍ အကွဲကြောင်းလေးထဲသို့ လက်ညှိုးနှစ်ချောင်းထိုးကာ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများကို မွှေပေးလိုက်သည်။

“အာမက် နင်ဘယ်လိုများ လုပ်နေတာလဲဟယ်”

ဟု မထားခင်က ဟန့်တားလိုက်သည် ။

လက်ညှိုးနှင့် စောက်ခေါင်းတွင်း ထိုး၍ကလိပေးနေသော အာမက်သည် သူ၏ လက်ညှိုးတွင် မထားခင်၏ ရှေ့ပြေး တဏှာရေကြည်များ စိုစိုစွတ်စွတ် တွေ့ထိမိသောအခါ ကုတင်ပေါ်သို့တက်၍ မထားခင်အား ဆွဲထူလိုက်၏ ။

“မရှက်ပါနဲ့ အစ်မရယ် ဖယ်စမ်းပါ ဒီလက်ကြီးက”

ဟု ပြော၍ မျက်နှာပေါ်တွင် ဖုံးအုပ်ထားသော မထားခင်၏ လက်များကို ဖယ်ချလိုက်၏ ။

“ဒါက ဘယ်လိုလုပ်ဦးမှာလဲ အာမက်ရယ်”

မထားခင်သည် အာမက်နှင့်ယှဉ်၍ ကြမ်းပေါ်တွင် ရပ်နေ၏ ။ အာမက်သည် သူ၏ အဝတ်များကို တစ်ထည်ချင်း ချွတ်၍ ချလိုက်သည်တွင် နောက်ဆုံး အမွှေးများပြောင်အောင် ရိတ်ထားသဖြင့် ဘွားဘွားကြီးပေါ်လွင်ကာ တဆပ်ဆပ် တောင်နေသော မြင်းလီးသမျှ ကြီး၍ ထိပ်လန်နေသည့် လီးချောင်းကြီး ပေါ်ထွက်လာ၏ ။

“ကဲ…. အစ်မကြီး မရှက်ပါနဲ့တော့ဗျာ ကျတော်အစ်မကြီး အဖုတ်က အမွှေးတွေ ရိပ်ပေးမယ် ဒီကုလား ထိုင်ပေါ်တက်ပြီး ဆောင့်ဆောင့်ထိုင်”

ဟု ခိုင်းသဖြင့် မထားခင်သည် ရှက်သဖြင့်ရုန်းရင်းကန်ရင်း ကုလားထိုင်ပေါ် ဆောင့်ဆောင့်ထိုင်ရသည့် အခြေအနေ ရောက်ရပေသည်။ အာမက်သည် သူမ၏ အရှေ့တည့်တည့်တွင် ထိုင်၍ မုတ်ဆိပ်ရိပ်ဓားဖြင့် အသေအချာ ရိပ်ပေးလိုက်သည်တွင် တခဏခြင်း ပြောင်တလင်းခါသွား၏ ။ အမွှေးအမျှင်များ ဗလာကျင်းသွားသဖြင့် သူ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ဝင်းနေ၍ အကွဲကြောင်းအတွင်းမှ အသားနုလေးနှင့် အစေ့မှာ ရဲရဲနီနေ၏။

အာမက်သည် ရေဇလုံထဲမှ ရေနှင့် သူမ၏ စောက်ဖုတ် တစ်ခုလုံး အတွင်းအပြင်ကို သေသေချာချာ ဆေးကြော သုတ်သင်ပေးလိုက်ပြီး သူမအား ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက် အိပ်စေ၏။ ထို့နောက် အာမက်သည် ကုတင်ပေါ်သို့ တက်ကာ မထားခင်နှင့် ခြေပြန် ခေါင်းပြန် လှဲချလိုက်ကာ…..

“ကဲ အစ်မ ဘာမှရွံ့စရာ မရှိဘူး ၊ အစ်မရဲ့ အဖုတ် ကို ကျတော်က ပါးစပ်နဲ့ လျက်သလို ကျတော့်လီးကိုလည်း စုပ်ပေးပါ ၊ ကျတော် အစ်မကို ငွေတစ်ရာပေးမယ်”

မထားခင်မှာ အာမက်၏ လီးချောင်းကြီးကိုမိမိပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ရမည်ကို ရွံ့ရှာမိ၏ ။ သို့ပါသော်လည်း သူမ ရှောင်ဖယ်ငြင်းဆန်ရန် မပြုခင်ပင် အာမက်သည် သူ၏ နှုတ်ခမ်းဝသို့ ပြဲလန်နေသည့် ဒစ်ကြီးအား တေ့ပြီးသား ဖြစ်နေ၏ ။

“စုပ်ပါဗျာ အစ်မရာ ငွေတစ်ရာဆိုတာ နည်းလို့လား ကဲနောက်ထပ် တစ်ဆယ် တိုးပေးပါ့မယ် ဟစမ်းဗျာ ခင်ဗျား ပါးစပ်ကို”

ဟု ပြောပြောဆိုဆို အာမက်သည် မထားခင်၏ ပါးစပ်အား အတင်းဟခိုင်း၍ သူ၏ ဒစ်ကြီးကို ထိုးထည့်လိုက်၏ ။

မထူးတော့ပြီဟု သဘောထားမိသော မထားခင် သည် တဝက်မျှ မိမိပါးစပ်ထဲသို့ တိုးဝင်လာသော အာမက်၏ လိင်ချောင်းကို မသိမသာ တစစစမ်းကြည့်လိုက်မိ၏ ။ အာမက်သည် ကျေနပ်သွားကာမထားခင်၏ ခြေရင်းဘက်သို့ ခေါင်းပြန်လှဲ့ကာ သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကို ခပ်ကားကား ထားလိုက်ပြီး ဟပြဲသွားသော နီတာတာ စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ လျှာဖျား ထိုးထည့်လိုက်၏ ။

အာမက်သည် မထားခင်၏ အမွှေးအမျှင် ကင်းစင်ကာ ပြောင်ချောနေသော စောက်ခုံတပြင်လုံးကို လျှာဖြင့်လျက်ခြင်း၊ ဟပြဲပြဲ ဖြစ်နေသော အခေါင်းတွင်းသို့ လျှာထိုးကာ ကလိခြင်း၊ အကွဲကြောင်းထိပ်ရှိ ရသာဖူးခေါ် ကာမစက်ခလုတ်အား နှုတ်ခမ်းကြားတွင်ထား၍ စုပ်ယူခြင်းဖြင့် အစွမ်းကုန် ကြဲလိုက်သဖြင့် မထားခင်မှာ ထိုးထိုးထွန့်ထွန့် ဖြစ်နေပြီး သူ၏ ပါးစပ်ထဲမှ သံမဏီချောင်းကဲ့သို့ မာကြော၍ ကြီးထွားလှသော အာမက်၏ လီးချောင်းကြီးအား တပြွတ်ပြွတ်နှင့် စုပ်နေ၏ ။

မကြာလှပါ အာမက် လျှာဖြင့် ထိုးဆွနေသော မထားခင်၏ စောက်ခေါင်းတွင်းမှ အရည်များ ပွက်၍ ပွက်၍ ထွက်လာသည်ကို အာမက်က စုပ်၍ စုပ်၍ ယူလိုက်သလို မထားခင်၏ ပါးစပ်တွင် ပြည့်ကြပ်နေသည့် အာမက်၏ ဒစ်ပြဲကြီးမှ ပန်း၍ ပန်း၍ ထွက်လာသော သုတ်ရည်များကို မထားခင်သည် မျိုချလိုက်၏။

ထို့နောက် သူတို့နှစ်ဦးသည် ကုတင်ပေါ်တွင် ထိုင်၍ အမောဖြေနေ၏ ။

“အာမက် မင်းပြီးရင် အစ်မပြန်မယ်”

မထားခင်သည် ပြန်ရန် ဟန်ပြင်၏ ။ အာမက်က လှမ်းဆွဲ၍ သူ၏ ရင်ခွင်တွင်းတွင် မထားခင်အား ထား၍

“ဘယ်ကလာ ပြီးရဦးမှာလဲ အစ်မရယ် ၊ အခုမှ အလုပ်လုပ်မလို့”

ဟု ပြောပြောဆိုဆို မထားခင်အား ကုတင်ဖြတ်၍ အိပ်စေကာ သူမ၏ တင်ပါးကို ကုတင်စွန်းတွင် သေသေချာချာ တင်လိုက်၏ ။ ကုတင်အောက်တွင် တွဲလောင်းကျနေသော သူမ၏ ခြေထောက်များကို အာမက်သည် ပုခုံးပေါ်သို့ လှမ်းတင်လိုက်ရင်း တစထက်တစ ပြန်တောင်လာသော ငပဲကြီးကို ပွင့်အာနေသော အခေါင်းပေါက်ဝတွင် တေ့လိုက်၏။

သူသည် သူ၏ တုတ်ခိုင်ကြီးမားကာ ပြဲလန်နေသော ဒစ်ကြီးကို ပွင့်အာကာ ရဲရဲနီနေသော မထားခင်၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ချက်ခြင်း မထိုးသွင်းပေ ။ ပြဲပြဲလန်နေသော အပေါက်ဝ၏ အပေါ်တွင် မတ်မတ်ထောင်နေသော နီတာတာ ရသာဖူးခေါ် စောက်စေ့လေးကို သူ၏ ဒစ်ပြဲကြီးဖြင့် ပွတ်၍ ပွတ်၍ ပေးလိုက်သည်တွင် မထားခင်သည်

“အင္… အင္..”

ဟူ၍ ညီးတွားရင်း သူမ၏ တင်ပါးကြီးများကို ကော့၍ ကော့၍ ပေးလာ၏ ။ သို့တိုင်အောင် အာမက်သည် သူ၏ လီးကြီးအတွင်းသို့ မထည့်သေးဘဲ ပွင့်အာနေသော နီတာတာ အတွင်းနှုတ်ခမ်းသားများကို သူ၏ ဒစ်လုံးကြီးဖြင့် မွှေပေးလိုက်၏ ။

“အာမက်… အာမက်.. မင်း…မင်း.. ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲဟင်… မင်း.. အို… ငါ့ အသဲနှလုံးတွေ ဘလောင်ဆန်နေပြီ… ဟင်း… ဟင်း…”

မထားခင်၏ ညုသံ ပေါ်ထွက်လာသည့်တိုင် အာမက်သည် မလိုးသွင်းသေးပေ။ ပွင့်အာနေသော အခေါင်းပေါက်ဝတွင်သာ သူ၏ ဒစ်ကြီးနှင့် မွှေနှောက်ပေးနေ၏ ။ တချက်တချက် သူ၏ ဒစ်လံကြီးကို ရမက်စိတ်ဖြင့် အစွမ်းကုန် ထနေသော နီရဲရဲ အစေ့ကလေးအား ထိတချက် မထိတချက် ကလိပေးလိုက်သည်။

“အာမက်ရယ် … မင်းငါ့ကို ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ…. မင်းရဲ့ … မင်းရဲ့ လီးကြီးကို… ထိုးထည့်လိုက်ပါတော့လား…. ဟင်း..ဟင်း”

တဟင်းဟင်းဖြင့် အဖျားတက်သကဲ့သို့ တဏှာရှိန်တက်နေသော မထားခင်၏ ပေါင်များကို ခပ်ကားကားမ၍ ပခုံးပေါ်ထမ်းကာ သူမ၏ ပခုံးကို အားရပါးရဆွဲပြီး ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်လိုးလိုက်သော အာမက်၏ ကြီးမားလှသော လီးကြီးသည် ပြဲအာနေသော မထားခင်၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့

“ေဖာက္…. ဖစ္…..ဖ်စ္……ဖြတ္”

ဟူသော အသံစုံနှင့် ဝင်သွားသလို

“အမလေး… အမေရဲ့ ”

ဟု မထားခင် အော်လိုက်မိသည်။

“ဘာဖြစ်သွားလဲ … အစ်မ… ဟင်”

အာမက်က လန့်ဖြန့်ကာ မေးလိုက်၏ ။

“ရက်စက်ပါ့ အာမက်ရယ် မင်းရဲ့ မြင်းလောက်ကြီးတဲ့ လီးကြီးနဲ့ ဒီလို တအားဆောင့်လိုက်တော့ ငါ့သားအိမ် ကွဲသွားမှာပေါ့”

အာမက်သည် မထားခင် အနာသက်သာစေရန် ခဏမျှ သူ၏ လီးချောင်းကြီးကို သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲတွင် ထည့်ထားပြီး တဖြည်းဖြည်း ပြန်ဆွဲနှုတ်လိုက်၏ ။ သုံးပုံ နှစ်ပုံ ခန့်ဆွဲနှုတ်ပြီး ခပ်ဖြည်းဖြည်း ပြန်သွင်းလိုက်ပြန်သည်။ ထိုကဲ့သို့ ဆယ်ချက်ခန့် သွင်းလိုက် ထုတ်လိုက် လုပ်ပေးသော အခါ သူမ၏ စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ စီးလာသော ကာမရှေ့ပြေးအရေကြည်တို့ကြောင့် “ရှော” ကနဲ “ရှော” ကနဲဝင်သွား၏ ။

သွက်လာသည်နှင့် အမျှ “စွပ်..ဖွတ် …ဖတ် .စွတ် … ဖွတ်…ဖတ် ” ဟူသော အခေါင်းအတွင်းသို့ လီးချောင်းဝင်သံမှာ အခန်းတွင်းဝယ် အချက်ကျကျ ပေါ်ထွက်လာ၏ ။

မထားခင်၏ စိတ်တွင် အာမက်၏ ဦးလေးသည် ငပဲကြီးရာတွင် အာမက်လောက်ပင် ကြီးသော်လည်း အဆောင့်အညှောင့် အလိုးတွင်မူ အာမက်လောက် ဆောင့်အား ညှောင့်အား မသွက်လှဟု မှတ်ချက်ချမိ၏ ။ သူမ၏ စောက်ခေါင်း တလျှောက် သားအိမ်ဝတိုင် ပြည့်ကြပ်စွာ သွတ်သွင်းထားသော အာမက်၏ လီးချောင်းကြီးသည် ခပ်သွက်သွက် ဝင်ထွက်နေရာ သူမ၏ အတွင်းသားနုနုလေးကို ပွတ်တိုက်နေသဖြင့် မထားခင်သည် “အင်း… အင်း…” နှင့် ညီးညူစပြုလာပြန်၏။

အာမက်သည် ဆယ့်ငါးချက်ခန့် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်ပေးလိုက်ကာ အရှိန်အနည်းငယ် လျှော့၍ တချက်ခြင်း ဆောင့်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ ထိုကဲ့သို့ အရှိန်လျော့သွားချိန်တွင် မထားခင်က အောက်က စကောဝိုင်း၍ တမျိုး ၊ သူမ၏ တင်ပါးကြီးများကို မြောက်၍တဖုံ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်မှုကို တောင်းတပြန်တော့လည်း အာမက်သည် မညှာမတာပင် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်ပေးလိုက်တော့……..

“အင့်……ဖွတ်….. ဖတ်……. ဖွတ်……. ဖတ်….. အင့်”

ဟူ၍ တစ်ခန်းလုံး မြည်ဟီးလာ၏ ။

မထားခင်အဖို့ ကိုထွန်းခင်အား သစ္စာဖောက်ရခြင်း အတွက် ဝမ်းနည်းကြေကွဲရ၏ ။ ထိုကဲ့သို့ ဖြစ်ရခြင်းမှာ စီးပွားရေးကြောင့် ဖြစ်၏ ။ ငတ်ပြတ်မှု ဒဏ်ကြောင့် ဖြစ်၏ ။ ကိုထွန်းခင်၏ အသက်တစ်ချောင်း ကယ်လိုခြင်းကြောင့် ဖြစ်သည်။

မထားခင်သည် သူမရဲ့ လင်ကို ချစ်သည် ။ ထို့ကြောင့်လည်း ကိုထွန်းခင်မှလွဲ၍ မည်သူ့ကိုမှ စိတ်နှင့်ပင် မပြစ်မှားခဲ့ ။ ကိုထွန်းခင်က သူမအား ကာမရာဂ စပ်ယှက်ရာတွင် အနှိုးအဆွ မကျွမ်းကျင်သော်လည်း ချစ်လင်ဖြစ်သည်က တကြောင်း၊ အပျိုရည် တက်ကြွချိန် ဖြစ်သည်ကတကြောင်းကြောင့် ကိုထွန်းခင် တက်ညှောင့်တိုင်း ပြီးသည်က အမှန်ပင် ၊ ကာမစိတ် အထွတ်အထိပ်ရောက်ကာ သုတ်ရည် ပန်းထွက်လာသည်နှင့် ပြီးစီးသည် ဟု သူမ ထင်မှတ်ခဲ့သည်။

ကိုထွန်းခင်နှင့် ပေါင်းလာသည့် နေ့မှစ၍ ယနေ့တိုင် ညတိုင်း မီးခွက်မှုတ်လိုက်ကာ ခြင်ထောင်ထဲသို့ လင်မယား ဝင်ခဲ့ကြသည်။ ခြင်ထောင်ထဲရောက်လျှင် ကိုထွန်းခင်က သူမအား ပွေ့ဖက်၍ နမ်းသည်။ ပြီးတော့ ပေါင်ကားခိုင်းကာ တက်၍ ညှောင့်လိုးတော့သည် ။ ကြာကြာညှောင့်တော့ သူတို့နှစ်ဦးလုံး၏ သုတ်ရည်များမှာ ထွက်၍ ကိစ္စပြီးစီးပြီဟု ကျေနပ်ခဲ့ကြသည်။

အမှန်အားဖြင့် အမှောင်တွင်းမှ ကာမစစ်ပွဲသည် ဂွင်းတိုက် လက်ညိုးထိုး၍ ကာမ အာသီသ ဖြေဖျောက် ခြင်းနှင့် မည်သို့မျှ မခြားကြောင်း သူတို့မသိခဲ့ပေ ။ မိဘမောင်ဘွားတို့ကြောင့် ဆိုပါက လင်နှင့်မယား အိပ်ရန် သီးသန့်ခန်း ရှိသင့်၏ ။ အကယ်၍ တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ရှက်ကြောက်ခြင်းကြောင့် မီးခွက်မှုတ်သည် ဆိုပါက ထိုမျှ ရှက်ကြောက်နေလျှင် လင်မယူ သားမယူပဲ ဘုန်းကြီး မယ်သီလရှင်သာ ဝတ်ကြရန် တိုက်တွန်းချင်ပါသည်။

အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် အမှောင်နှင့်မဲမဲတွင် ကိုယ့်ချစ်သူ၏ မျက်နှာကိုမျှ မမြင်ရဘဲ အရမ်းချစ်၊ အကန်းချစ်သာ မှန်းဆ၍ ချစ်ရ၏။ စာကြောင်း စပ်မိ၍ စာရေးသူ ကြားဘူးသော တကယ့်ဖြစ်ရပ်မှာ….

ယခင်မြန်မာပြည်တွင် အင်္ဂလိပ်များ အုပ်စိုးစဉ်က ရန်ကုန်မြို့ အလယ်ပိုင်းတွင် ဖာများ အလွန်ပေါ၏ ။ အမျိုးမျိုးရှိသည့်အနက် အလွန်ရယ်ဖွယ်ကောင်းသော ကြေးနည်း အတန်းအစား တစ်ခုမှာ…. “မီးခွက် ထွန်းလျှင် တစ်ကျပ်…. မီးခွက် မထွန်း ငါးမူး ” ဆိုသည့် အတန်းအစား ပင်ရှိ၏ ။

မီးခွက်မှုတ်ထားသဖြင့် အမှောင်ထဲတွင် မိမိငပဲသည် အဘယ်အပေါက်ထဲ ဝင်သည်ကိုမျှ မသိရပေ။
ထို့ကြောင့် အလင်းရောင်သည် ကာမရာဂ စပ်ယှက်ရာတွင် လိုအပ်၏ ။ မိမိချစ်သူ၏ မျက်နှာအား တစိမ့်စိမ့် ကြည့်ရသည်မှာ အရသာ တမျိုးပင် ။

ထို့ပြင် ချစ်သူ၏ ရင်သားမို့မို့ ၊ ဆီးခုံမို့မို့နှင့် အတွင်းသား နီတာတာလေးတို့ကို မြင်တွေ့ရသဖြင့် ကာမစိတ် အဟုတ်သည် ပြည့်ဝစေ၏ ။ ပါးမို့မို့ဖောင်းဖောင်းမှ ထုံသင်းသော သနပ်ခါးနှင့် ပေါင်ဒါ သင်းသင်း ရနံ့လေးတို့သည်လည်း စစ်ကူဖြည့်ပေး၏။

နူးညံ့သော ရင်သားအစုံ ၊ ပေါင်ရင်းရှိ ဖောင်းမို့မို့ မုန့်ပေါင်း အတွင်းရှိ အသားနုနှင့် အသားတက် အစေ့လေးတို့၏ နူးညံ့သော အထိအတွေ့….
“မောင်…. မောင် …ခင်ရဲ့ အသက်မောင်ရယ် … ဟင်း ဟင်း…” ဟူသော ကြူသံလေးများနှင့် “ဖျစ်..ဖျစ်… ဖွတ်…ဖွတ်…ဖတ်. .ဖတ်” ဟူသော ကာမ ရာဂ စက်ယှက်ရာတွင် စီးဝါးလိုက်သံလေးများမှာ နားသောကဆင်စရာ အကောင်းဆုံး ဖြစ်၏။

ထို့ကြောင့် ကာမရာဂ စက်ယှက်ရာတွင် ရှက်ခြင်း ကြောက်ခြင်း မရှိရန် အထူးလိုအပ်၏ ။ လင်နှင့်မယား ကာမစပ်ယှက်ရာတွင် တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ရှက်ကြောက်ခြင်း မိမိတို့ ကာမစပ်ယှက်သည်ကို
တခြားသူများ သိရှိကြမည်ကို ကြောက်ရွံ့ခြင်းတို့သည် စိတ်အနှောင့်အယှက် ဖြစ်စေ၍ ပြည့်ပြည့် ၀၀ ကာမစည်းစိမ် မခံစားရပေ ။ ထို့ကြောင့် ကာမစည်းစိမ် အပြည့်အဝ ခံစားလိုပါက လုံလောက်သော အလင်းရောင် ရှက်ကြောက်ခြင်း မရှိမှုတို့ကို အလွန်လိုအပ်၏ ။

အာမက်သည် မထားခင်အား မညှာမတာ တစထက်တစ ကြမ်းကြမ်းလာခဲ့ရာ မထားခင်မှာ အောက်မှ ကော့၍ ကော့၍ တမျိုး ၊ စကောဝိုင်းတိုက်၍တဖုံ အောက်ပေး ကောင်းကောင်းဖြင့် ကြုံး၍ ခံရင်း

“အင်း…အင်း …ကျွတ် ….ကျွတ်”

ဟူ၍ ညဉ်းတွားနေ၏ ။

“အစ်မကြီး …အစ်မကြီး… ဘာဖြစ်နေတာလဲဟင်..”

ဟု အာမက်သည် ဆောင့်နေရာမှ ရပ်နားရင်း မေးလိုက်၏ ။

“ဘာ….ဘာမှမဖြစ်ဘူး………အာမက် …ဆောင့်…ဆောင့်စမ်းပါ”

ဟု မထားခင် တဏှာသံပါပါဖြင့် ပြောလိုက်ရာ အာမက်သည် အစွမ်းကုန် ဆောင့်၍ ဆောင့်၍ ပေးလိုက်သည်တွင် “အင်” ဟူ၍ သူမ၏
ပါးစပ်မှ ထွက်သွားသလို “စွပ်” ဟူ၍ အာမက်၏ လီးချောင်းကြီးမှ ပြဲပြဲလန်နေသော သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ဝင်သွားသကဲ့သို့ “ဖွတ် ” ဟူသော အသံနှင့်အတူ အာမက်၏ လီးတန်ကြီးမှာ
အပြင်သို့ပေါ်ထွက်လာ၏ ။

စစ်ပွဲတွင် စက်သေနတ် သမားက ရန်သူတပ်တွင်းသို့အဆက်မပြတ် ပစ်သွင်းသကဲ့သို့ အာမက်၏ ကြီးမားလှသော သံမဏိ လီးချောင်းကြီးမှာ ပြဲပြဲလန်၍ ပွင့်အာနေသော မထားခင်၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ပစ်၍ ပစ်၍ လိုးသွင်းလိုက်သည်မှာ သူမ၏ သားအိမ်သို့ ဒုတ်ဒုတ် ထိဝင်၍ သွားရကာ မထားခင်သည် “အင့်… အင့် ..”ဟူသော ညဉ်းသံဖြင့် တစ်ချီ ပြီးသွား၏ ။

အာမက်မှာ ဒုတိယတစ်ချီ တက်သုတ်ရိုက်နေရသဖြင့် မထားခင်နှင့်အတူ မပြီးခဲ့ပေ။ ဖြေးဖြေး တစ်ခါ ကြမ်းကြမ်းတစ်လှည့် အမျိုးမျိုး ချဲ့၍ ချဲ့၍ လိုးပါသော်လည်း မပြီးနိုင်သေးပေ ။

“အာမက် … မပြီးသေးဘူးလား.. ငါညောင်းလှပြီကွာ…”

မထားခင်က ညောင်းသည်ဟု ညဉ်းညူသဖြင့် အာမက်သည် ရပ်နားလိုက်ကာ

“ကဲ အစ်မညောင်းရင် ကျတော် ပြသလိုလုပ်”

ဟုပြောကာ သူမအား ကုတင်တွင်ဖြတ်၍ မှောက်စေ၍ ကုတင်အောက်ကြမ်းပေါ်တွင်ခြေထောက်နှစ်ဘက်ကို ကား၍ ရပ်စေ၏ ။ ထိုအနေအထားမှာ ဖြူဖွေးသော သူမ၏ ဖင်တုံးကြီးကြားမှ ပြူးအာထွက်နေသော စောက်ပတ်မှာ အာမက်အား တမျိုးစိတ်တက်ကြွစေ၏ ။

စောက်ဖုတ်ဝတွင် သူ၏ ဒစ်ပြဲကြီးအား တေ့လိုက်ကာ တွဲလောင်းကျနေသော နို့နှစ်လုံးကို အားပါးတရဆွဲ၍ ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်တွင်

“ဘြတ္”

ဟူသော အသံနှင့်အတူ အာမက်၏ လီးချောင်းကြီးမှာ သူမ၏ သားအိမ်သို့ ဒုတ်ဒုတ် ဝင်သွားသဖြင့်

“အမလေး … .အာမက်…နာတယ် ”

ဟု ညဉ်းတွားမိ၏ ။

အာမက်သည် ခနမျှ နားလိုက်ပြီး ခပ်ဖြေးဖြေးချင်း ဆောင့်၍ ဆောင့်၍ ပေး၏ ။ မထားခင် ခံနိုင်ရည်ရှိလာသော အခါ သူသည် ခပ်ပြင်းပြင်းလေးဆောင့်ပေးလိုက်သည်တွင် …….

“ဘြတ္……စြပ္…..ဘြတ္”

ဟူ၍ စောက်ခေါင်းလှိုဏ်သံမှာ အခန်းတစ်ခုလုံးမြည်ဟီးနေတော့၏ ။ တစထက်တစ အဆောင့် အလိုး အညှောင့်ကြမ်းသကဲ့သို့ မထားခင်မှာ ပြန်လည် စိတ်တက်ကြွလာရကာ သူမ၏ ဖင်တုံးဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီးများက မြှောက်ကာ မြှောက်ကာ အဆောင့် …. အညှောင့်…အလိုး သွက်လက်လာကြပြီး မကြာမှီ အချိန်အတွင်းမှာပင်…

“ဟဲ…ဟဲ…ဟဲ….စိတ်မဆိုးပါနဲ့ အစ်ကို ဖောင်ပြည့်သွားလို့ပါ….”😁😁😁..ၿပီးပါၿပီ။